Van syskerm tot inkjet, tegnologie tot kuns met Jon Cone

Ons praat met Jon Cone, een van die groot fyn kuns- en fotografiedrukinnoveerders, oor die storie agter sy revolusionêre Piezography monochromatiese inkjetstelsel.

Drukwerk is 'n bedryf wat 'n veelsydige reeks talente vereis. Die ontstaan van baie drukkers se loopbane is 'n waardering van visuele estetika. Maar om dit reproduceerbaar te maak, is 'n begrip van die tegnologie ook nodig. En dan, om dit 'n lewensvatbare besigheid te maak, het jy 'n vlak van finansiële insig nodig.

Min mense het al drie fasette so deeglik ondersoek soos Jon Cone. Jon het begin as meesterdrukker se leerling in die vroeë 1980's New York, en het saam met van die wêreld se mees veeleisende kunstenaars en fotograwe gewerk; hy bestuur al meer as 40 jaar sy Cone Editions-ateljee suksesvol; en hy het toonaangewende monochromatiese inkjet-tegnologie ontwikkel.

Maar die grondslag vir Jon se sukses is deels geïnspireer deur iets heel anders: die beroemde Apple-advertensie tydens die 1984 Superbowl.

“Ek het gedink, ek wil dit hê – hoewel ons dit nie kon bekostig nie!” Jon lag.

Met die ondersteuning van sy vrou, Cathy, wat sedert sy vroegste drukdae saam met Jon gewerk het, het Jon wel daarin geslaag om daardie vroeë Mac te koop. "Dit het my belangstelling in die gebruik van 'n rekenaar as 'n instrument begin en, deur dit te doen, het dit my ook aan 'n jonger generasie skilders en beeldhouers voorgestel," sê Jon.

John-syskermdrukwerk in ongeveer 1983 © Jon Cone

“Ek het kunstenaars van my generasie aangemoedig wat konseptueel in hul denke was en wat regtig opgewonde was oor die moontlikhede van rekenaars. Ek het begin om kuns te maak met 'n rekenaar en daardie kuns het sy weg in reliëfafdrukke, syskermafdrukke, fotogravure – die tradisionele mediums – ingeslaan.”

Die moeder van uitvinding

Dinge het verder verander in die 1990's.

''n Kunstenaar wat ek in Kalifornië geken het, het 'n inkjet-afdruk gesien wat hy gedink het regtig baie goed was. Hy het my gebel en gesê ek moet meer uitvind oor ’n Iris-drukker,” vertel Jon.

“Ek moes na die biblioteek by Dartmouth College gaan en mikrofiche gebruik om koerante te lees om uit te vind oor Iris Graphics. ’n Verkoopsman het ons besoek. Hy het gesê: 'Weet jy dat dit $123 000 kos?' Ons het geen idee gehad nie, maar om gesig te red, het ons gesê: 'O ja.'

"Ek het die drukker vir $6 000 per maand gefinansier en 'n Iris-drukker in 1990 ontvang. Ek kon dit nie bekostig nie, maar die potensiaal daarvan was buitengewoon."

Met 'n aanvanklike dieet van kommersiële werk, het Jon en Cathy die betalings bestuur voordat hulle hulle net tot beeldende kuns gewend het. Maar toe van die sagteware en hardeware wat hulle daarvoor geleen is, teruggestuur moes word, het Jon besluit om sy eie koppelvlak tussen die Iris en sy Apple Mac te ontwikkel.

Vroeë digitale drukkers in 1991 © Jon Cone

“So 'n koppelvlak het nie destyds bestaan nie, maar Iris het baie gretig geword dat ek hulle dalk behulpsaam sou wees om hierdie tegnologie vir die skone kuns- en fotomark te ontwikkel, so ek het 'n ontwikkelaar vir Iris geword. Trouens, ek het selfs die Iris in 1994 of 1995 na die Royal College of Art in Londen gebring. Hulle het die drukker ingevlieg en ek het afdrukke saam met die studente gemaak.”

Terselfdertyd het Jon sy eie studie gedoen – in sy geval van die Iris se operasionele literatuur. Hy het tot die gevolgtrekking gekom dat die enigste manier om die potensiaal van die stelsel te ontwikkel, was om sy eie ink en sagteware te maak.

“Ek het gedink ek kan dinge ontwikkel wat belangrik is vir fotograwe en belangrik vir my ateljee. Dit het 'n missie geword,” sê Jon.

Eksperimentering

Die eerste ding waarop Jon gefokus het, was kleur. Die ink wat Iris destyds gebruik het, het net een of twee jaar in daglig gehou voordat dit begin vervaag het.

“Ek het gekyk na 'n ander probleem wat destyds algemeen was: plastiek. Plastiek was gekleur, maar dit sou redelik vinnig in die son oksideer,” sê Jon.

“Daar was egter 'n verbinding genaamd HALS [gehinderde amien-ligstabiliseerder] wat kleurstofmolekules gestabiliseer het. Ek het geweet jy kan 'n ultravioletligabsorbeerder gebruik om die ultravioletlig te absorbeer wat kleurstofmolekules laat vibreer en uitmekaar breek, en dit is wat vervaag veroorsaak. Maar ek het gevind dat as jy 'n met water mengbare HALS sowel as UV-absorbeerders gebruik het, die kleurstofmolekules baie meer stabiel geword het as wat een van hulle op sy eie gebruik het. Ek het 'n kleur-inkstel gekry om ten minste so lank te hou soos 'n fotografiese c-druk, wat met Wilhelm-toetsing ongeveer 23 jaar was. Dit was baie belangrik in daardie dae.”

Om hierdie tegnologie op die proef te stel, is Jon selfs deur die legendariese Amerikaanse fotograaf Richard Avedon gekies om sy 'In Memory of the Late Mr and Mrs Comfort'- portefeulje vir die New Yorker- tydskrif te vervaardig.

In Memory of the Wyle Mrs Comfort © Richard Avedon, met vergunning van Jon Cone

Jon se ontwikkeling in kleurverfstabilisering was egter nie sy grootste innovasie nie. Deur die gekleurde kleurstowwe met verskillende skakerings van swart te vervang, het hy besef 'n deurbraak in monochromatiese drukwerk is ook moontlik.

"Vir fotografie het ek begin dink om vier verdunnings van swart ink te skep - liggrys, mediumgrys, donkergrys en swart," sê Jon.

“Gewoonlik druk inkjet-drukwerk perfek swart. Maar wanneer jy baie liggrys wil druk, neem dit die swart kolletjies en versprei hulle ver uitmekaar. Jou brein meng hulle met die papierwit en jy sien liggrys. Maar ek het liggrys ink gehad, so ek kon baie meer kolletjies saam druk, en ek het ook 'n mediumgrys en 'n baie donkergrys en 'n swart. Dit het beteken dat ek baie deurlopende toon, swart en wit foto's kon maak waar jy nie die inkjet kolletjies kon sien nie.”

Die waarde van Piezografie

Deur die tegnologie, 'Quad Black Printing', te skep, het Jon sy kennis van die Iris-stelsel gebruik om sagteware gesofistikeerd genoeg te skryf om al vier ink op 'n Iris-masjien te beheer. Maar hoewel Iris-tegnologie steeds buitensporig duur was, het die bekendstelling van Epson in die inkjet-wêreld die moontlikheid geopen om 'n wyer mark te bereik. Deur Quad Black te ontwikkel tot wat steeds sy besigheid se vlagskipproduk is – ' Piëzografie ' – het Jon by die Epson-kliëntebasis ingeskakel en vir 'n tweede keer 'n ontwikkelaar geword.

“Epson het na ses-ink-drukkers inbeweeg, so ek het na ses skakerings van swart inbeweeg. Toe het hulle in sewe, agt ingetrek en nou het ons 10 skakerings. Piezografie produseer altyd tienduisende meer grysvlakskeidings as wat Epson normaalweg kan, want hulle het net drie swartes. Ons afdrukke is gladder, hulle het hoër skerpte – wat ons as detail beskou – en hulle het hoër skadu-detail. En dit is bekostigbaar,” sê Jon.

“Met 'n gewone inkjet-drukker het jy 'n swaai van kolletjies – soortgelyk aan wat 'n halftoon vir 'n koerant is. Dis waar mense detail sien. Ons kan nie detail in die soliede swart sien nie, maar soos die beeld ligter en ligter word, neem ons oë detail waar, maar hulle tel ook daardie wankelende kolletjies op.

Dawn, Shepaug River by Steep Rock: die gesplete toon duidelik in hierdie druk beweeg van silwer koel hoogtepunte na sjokoladebruin skaduwees © Carl Weese met vergunning van Jon Cone

“Met 'n Epson-drukker wat so min skakerings swart ink het om te gebruik, moet dit die kolletjies kleiner en kleiner maak om die beeld ligter te maak. Met my stelsel het ek eintlik ligter skakerings van swart ink waarmee ek ligter skakerings van toon kan druk. Daarom kan ek daardie kolletjies ink baie nader aan mekaar skuif – ek druk baie meer ink as wat 'n Epson-drukker gewoonlik doen. Dit beteken dat die brein nie daardie kolletjies sien nie, en ons kan die spasie tussen kolletjies in baie meer detail druk. My stelsel verhoog eintlik die resolusie van 'n drukker met ongeveer drie keer."

En miskien is die beste ding – wat Jon se missie om fotografie te bespaar onderstreep – om die voordele van Piezography te geniet, dit vereis nie eens 'n duur kamera nie.

"Die meeste mense gebruik vandag 'n iPhone – dit is meer as voldoende," sê Jon. "Dit gesê, 'n aantal kliënte vir wie ons druk het $60 000 Fase Een-kameras - en wanneer ons sien dat daardie lêers inkom en die afdrukke wat ons daarvan maak, is dit nogal buitengewoon."

Kopafbeelding: Gregory Colbert-afdrukke vervaardig met Piezografie met behulp van 110-duim Roland-drukker wat van ses-ink tot 12-ink verander is. @ Jon Cone