Sluit die lus: herwinning in plastiek en naamborde

Plastiekverspreider Vink bring sirkulêre ekonomie-beginsels na sy terugnameskema vir plastiektekens om sy koolstofvrystellings aansienlik te verminder.

Club FESPA het met Gerry van Alst, Besigheidseenheidbestuurder, Tekens en Grafika, en Bas Gepkens, Projekbestuurder vir Innovasie en Ontwikkeling, by plastiekverspreider Vink in Nederland gesels.

Wat is die saad van jou herwinning-terugnameskema, ReVink?

Vandag is volhoubaarheid amper net so belangrik soos pryskwaliteit, beskikbaarheid van materiaal en afleweringstye. Oor vyf jaar sal dit 'n deurslaggewende onderskeid wees. As 'n wêreldwye markleier het ons altyd geweet dat ons die pad in volhoubaarheid moet toon. As jy na verskillende organisasies kyk, het elkeen verskillende impakte. So 'n maatskappy wat byvoorbeeld sosiale behuising bou, sal 'n sosiale impak hê. Vink se grootste impak sal altyd ekologies wees.

Toe ons na ons CO2-emissies gekyk het, het ons gesien dat die gebruik van materiaal ons grootste emissiebydraer was. Ons het verskillende soorte materiaal ontleed en wat die CO2-vrystelling sou wees as ons die materiaal herwin. En ons het gesien dat ons 'n vermindering van tot 90% kan behaal wanneer 'n geslote-lusproses regdeur die voorsieningsketting bereik word.

Ons het ons herwinningsprogram begin omdat ons ontevrede was met die metodes van die meeste van die generiese Europese herwinningsorganisasies. Die meerderheid van hierdie sakemodelle is eenvoudig: hulle neem goedere van verwerkers terug, maal om dit maklik te vervoer te maak, en voer dit dan uit na Asië, waar mense baie geld vir hierdie materiaal betaal. Maar as dit eers in Asië kom, sien jy nooit weer daardie grondstowwe nie: die meeste van die tyd beland hulle in minderwaardige produkte, soos verkeerstekens. Boonop word polimere dikwels in verskillende produkte gemeng, wat dit byna onmoontlik maak om sirkelvormigheid te bereik.



Vink se unieke posisie is ons direkte verbintenis met ons kliënte, die vervaardigers van half-afgewerkte plastiek. So teoreties kan ons die lus sluit. Ons het begin om materiaal van ons kliënte terug te neem en 'n manier gevind om dit tot 'n rou materiaal te verwerk. Ons kan dan die materiaal se waarde en eienskappe handhaaf deur die verskillende plastieke uit te skei om ten volle herwinde plastiekplate te maak, wat dieselfde materiaaleienskappe sal hê as nuwe produkte. Op hierdie manier kan ons kliënte (gedeeltelik) hul eie grondstofverskaffer word.

Werk hierdie proses vir alle plastiek? Hoe gereeld kan plastiek herwin word?

Ja, hierdie proses werk vir die meeste plastiek. Die hoeveelheid kere wat 'n plastiek herwin kan word, verskil. Verskeie polimere kan meganies tot 15 of 20 keer herwin word sonder om hul materiaaleienskappe te verloor. En daar is sommige polimere wat drie of vier keer herwin kan word voordat hulle aansienlik begin afbreek. Dit hang af van die tipe polimeer en die metode van herwinning.

Aan die een kant het jy meganiese herwinning, waar jy materiaal terugneem, dit hermaal om dit weer klein te maak, dit weer tot korrels smelt en dit dan weer tot 'n plastiekvel smelt.

Aan die ander kant kan ons chemies herwin. Die grootste voordeel van chemiese herwinning is dat jy polimere onbepaald kan herwin. Byvoorbeeld, jy kan die chemiese struktuur van PMMA [poli(metielmetakrilaat)] as 'n ketting sien. In die polimerisasieproses trek ons hierdie ketting uitmekaar om by die boustene van 'n polimeer uit te kom. Dan verkoop ons hierdie boustene terug aan ons verskaffers, wat weer 'n ketting daarvan maak.

Bas Gepkens (links) en Gerry Van Alst

Chemiese herwinning is 'n proses wat nog verfyn word. Verskeie maatskappye is baie gevorderd met die ontwikkeling van 'n nuwe manier van depolimerisering, met 'n groot vermindering in energie- en chemiese verbruik.

Die belangrikste faktor is samewerking met ons kliënte en verskaffers. Om saam met hulle te werk is die mees noodsaaklike stap in die ontwikkeling van sirkulêre prosesse.

Wat is die logistiek van die hantering van groot hoeveelhede polimere wat na jou terugkom?

In Holland het ons ongeveer 20 vragmotors wat elke dag na ons kliënte ry. Ons verskaf paletbokse aan kliënte – meer as 1000 bokse regoor Nederland alleen. Ons probeer die aflewering en optel van afvalmateriaal met standaardbestelling kombineer om dit so doeltreffend moontlik te maak. Drie bakkievragte materiaal gaan elke week terug na ons verskaffers.

Ons bespreek ook die toepassing van hierdie konsepte in nabygeleë lande, soos België, Duitsland, Denemarke en Skandinawië.

Wat as die substraat met 'n ink gespuit is wat nie besonder omgewingsvriendelik is nie? Het dit 'n impak op die herwinningsproses?

Dit hang af van die tipe polimeer en die manier van herwinning. Neem PMMA, waarop baie kliënte druk. PMMA is die meeste van die tyd 'n deursigtige materiaal, en UV-ink is glad nie 'n probleem nie, want in die chemiese herwinningsproses sal die ink oplos. En as jy dit meganies doen, maak dit nie regtig saak dat ons kliënte al hul PMMA druk nie, want dit word versnipper en dan weer gesmelt en gesmelt. Daar is 'n baie eenvoudige reël in meganiese herwinning. As dit nie duidelik is wanneer dit ingaan nie, sal dit nie duidelik wees wanneer dit uitkom nie.

Ons verkoop ook baie wit PVC. As ons kliënte daarop druk, kan ons nie weer 'n wit vel daarvan maak nie. So, dit sal byvoorbeeld swart wees. Maar jy kan steeds die totale kapasiteit van maagdelike materiaal verminder. Dus 10% of 5% op die linker laag en dan 5% op die regter laag. Jy kan dit ook met net een laag koop. Op hierdie manier word die produk steeds herwin, maar 'n klein deel is nog maagdelike materiaal.

Het enige spesifieke probleme in die terugnameskema ontstaan?

Een groot probleem is dat kliënte nie die materiaal behoorlik skei nie. Sommige kombineer dalk PVC met PETG [poliëtileentereftalaatglikol] in een boks. Ons kan nie hiermee werk nie. As die polimere gemeng word, kan dit skade aan ons masjiene en koste van 100 000 euro of meer veroorsaak.

Ons moet dus ons kliënte ten volle vertrou. En dit beteken dat ons nie hierdie skema met almal bedryf nie. Diegene met wie ons werk, teken kontrakte met ons en verbind hulle om verskillende polimere te skei. Ons het ook werkers wat al die plastiek wat inkom, nagaan deur wat ons 'n 'pistool' noem wat vir ons sê watter materiaal dit is. Dit sê vir ons: Dit is PETG. Dit is PMMA. Dit is polikarbonaat. Dit is drie duidelike materiale wat dit moeilik is om te onderskei.

Ons kies daardie kliënte wat volhoubaarheid ingebed het in hul filosofie, in hul beginsels van entrepreneurskap. Dit moet ook deel van jou strategie wees. Op die oomblik is die kosprys van hierdie herwonne produkte baie hoër as maagdelike lakens. In die toekoms, as meer maatskappye besluit om by hierdie inisiatiewe aan te sluit, sal die volume groei, wat skaalvoordele skep. Gevolglik sal die kosteprys daal.

Maar as jy nou hieraan werk en volhoubaarheid word al hoe belangriker, sal jy 'n mededingende voordeel ontwikkel omdat jy aan kliënte kan wys dat jy ondervinding in hierdie veld het, dat jy reeds hierdie herwinningskonsepte in plek het. Op 'n objektiewe wyse kan jy wys dat jy eintlik jou eie grondstofverskaffer is.

Hoe sal Vink aanhou werk aan 'n sirkulêre ekonomie in naamborde en plastiek?

Tans is daar Europese wetgewing vir die verpakkingsbedryf, wat die verskaffer in die verpakkingsbedryf vra om, waar moontlik, 'n minimum van 15% tot 30% van herwonne materiaal te gebruik, uitgesluit voedselgraadverpakking en mediese verpakking om ooglopende redes. Die verpakkingsbedryf word dus altyd eerste geraak. En dan kom die voltooide plastiekbedryf tweede. Dit is reeds iets wat ons aan ons kliënte probeer verkoop: paneelborde wat kwantifiseer hoeveel ton verskillende polimere hulle teruggelewer het, en hoeveel ton herwonne materiaal hulle reeds gekoop het. Byvoorbeeld, as 'n klant 10 ton herwonne PVC koop, en hulle het agt ton teruggelewer, kan hulle op 'n objektiewe wyse sê dat hulle 80% hul eie grondstofverskaffer is.

Ons moedig ook sertifisering aan ons verskaffers en ons kliënte aan. Wanneer ons almal gesertifiseer is, is dit 'n heeltemal geslote lus. En dan weet jy regtig ons praktyke is baie volhoubaar.

Maar die belangrikste prestasie, na my mening, is dat ons opgehou het om materiaal na Asië te stuur. As dit 'n waardevolle grondstof is, moet ons dit binne Europa hou. En as jy die regte prosesse toepas, kan dit ten volle gestoor word. Ek dink dit is iets waarvan mense bewus moet wees. Kyk byvoorbeeld na POM [polyoksimileen], 'n polimeer wat die afgelope ses of sewe maande baie skaars was. As almal vir ons hul afsny gegee het, kon ons weer nuwe blaaie daarvan gemaak het.

As een van ons klante 10 ton plastiek aflewer, word hulle ook toegelaat om 'n soortgelyke hoeveelheid herwonne velle terug te koop (daar is altyd 'n mate van verlies aan materiaal wanneer 'n masjien begin word). Jy kan dus ook jou eie beskikbaarheid van materiaal beskerm en jou eie verskaffer word. Maar ek dink ons het nog 'n lang pad om te gaan om hierdie voordele van die werk op 'n sirkelvormige manier uit te lig.