Die pad van herwinbaar na herwin

"Om jou verpakking as bloot herwinbaar te noem, is nie goed genoeg nie (en kan selfs as groenwasmiddel beskou word). Handelsmerke moet vereenvoudig en standaardiseer om geslote lusse op skaal moontlik te maak sodat verpakking herwin word."

"Laat ek jou vertel van 'n groot volhoubaarheidsbedrogspul," het onlangs 'n LinkedIn-plasing geterg: "plastiekherwinning." Dit het die voorbeeld van Swede aangehaal waar 80% van die plastiek wat ingesamel word, na bewering verbrand word, wat na bewering tot 8% van die land se totale koolstofvrystellings produseer.

Hier in die VK is dit 'n soortgelyke storie: 'n vorderingsverslag oor hulpbronne en afval wat in November deur die regering gepubliseer is, het getoon dat 53% van die oorblywende afval (wat uiteindelik begrawe of verbrand is) uit "geredelik herwinbare" materiaal bestaan het. Van die plastiekafval daarin was 25% maklik herwinbaar; 'n verdere 31% sal uiteindelik deur nuwe tegnologieë soos chemiese herwinning wees.

Dit is natuurlik 'n ongelooflike vermorsing van waardevolle hulpbronne – en dit gebeur op 'n wêreldskaal.

Plastiek uitsteeksels

Die OECD se Gglobal Pplastic Ooutlook het bevind dat plastiekproduksievlakke tussen 2000 en 2019 verdubbel het, met 460 miljoen ton wat in 2019 geskep is. Tans word net 9% van plastiekverpakking herwin, terwyl 50% na stortingsterrein gestuur word en 19% word verbrand. Die meeste van die oorblywende 22% sal waarskynlik uiteindelik die natuurlike omgewing besoedel.

Die verslag het ook plastiek se swaar koolstofvoetspoor getoon: 1,8 Gt CO2e in 2019, wat gelykstaande is aan 3,7% van wêreldwye uitstoot. Polimere wat vir voedselverpakking, sakke en bottels gebruik is, was van die “hoogste uitstralers”. En hoewel die emissie-intensiteit van plastiekproduksie na verwagting sal daal, vergoed dit nie vir verhoogde gebruik en vermorsing nie, met emissies wat in 2060 4.3Gt CO2e sal bereik.

Besigheid soos gewoonlik is dus “onvolhoubaar”, het OECD opgemerk, maar daar is maniere om “die plastiekkurwe te buig”, insluitend beleide wat “die vraag en produksie van plastiek beperk, herwinning verbeter en lekkasiepaaie toemaak”.

Dit is wat die Britse regering probeer doen deur beleide soos die plastiekbelasting, Eextended Pproducer Rresponsibility (EPR) en 'n Ddeposit Rreturn Scheme (DRS) vir drankhouers. Saam behoort hierdie nuwe beleide afval te verminder, herwinningskoerse te verhoog, verpakkingsontwerp te verbeter, en sien dat meer herwinde plastiek ongerepte plastiek verdring. Meer materiaal moet ook in die VK verwerk word eerder as om dit na die buiteland te stuur.

"Hierdie beleide moet die gebruik van meer herwinbare verpakking bevorder en die verskeidenheid materiale waarmee ons te doen het, verminder," het Richard Hinchcliffe van die afvalkontrakteur Suez onlangs gesê. “Stel jou voor as alle kosbakkies van een materiaal gemaak is, soos byvoorbeeld hoëdigtheid poliëtileen (HDPE), of as plastiekbottels deurskynend was – dit sou 'n groot verskil maak in terme van die ekonomie van ons besigheid en die omgewingsimpak van verpakking .”

Standaardisering op skaal

Die krag van hierdie vereenvoudiging en vaartbelyning van verpakking moet nie onderskat word nie. Navorsing deur Eunomia, 'n konsultasiemaatskappy, en Zero Waste Europe, het getoon dat 60% van PET-bottels tans ingesamel word met 50% herwin; vlakke van herwonne inhoud in 'nuwe' bottels staan egter tans op slegs 17%. Bottel-tot-bottel geslote lus-herwinning en deposito-terugsendingskemas kan help om herwinde inhoud tot ongeveer 61% te verhoog. Maar as die ondeursigtige en gekleurde drankbottels wat op die mark geplaas word, met 91% verminder word, en deur helder en ligblou bottels vervang word, is 75% herwonne inhoud moontlik.

Standaardisering en vereenvoudiging van verpakking kan ons help om geslote lusse te skaal, wat aansienlike omgewingsvoordele inhou. Die Universiteit van Cambridge Instituut vir Volhoubaarheidsleierskap (CISL) het byvoorbeeld verskillende materiale wat vir drankies gebruik word, geassesseer teen maatstawwe soos koolstofvrystellings, watergebruik en herwonne inhoud. Nie een materiaal het duidelik na vore gekom as die laagste relatiewe impak in die gebiede wat ondersoek is nie, maar "die ontwikkeling van meer sirkelvormige stelsels, veral om vlakke van herwinning en die gebruik van herwinde inhoud te verhoog, kan die impak van alle materiale verminder".

Besprekings oor die standaardisering van verpakking vind plaas - maar dit sal dalk nie gemaklik wees nie. Sommige handelsmerke bestee miljoene aan die ontwerp van hul verpakking om dit op rakke te laat uitstaan, so die vorm en kleur en materiaal is almal ongelooflik belangrik. Starbucks sal byvoorbeeld sy ikoniese handelsmerk op 'n herbruikbare beker wil gebruik, maar om gerieflik te wees (dit wil sê, jy kan 'n beker by een winkel afhaal en dit na enige ander terugbesorg voordat dit gewas word en vir 'n ander siklus by 'n mededingende winkel terugbesorg word) maar om gerieflik te wees, moet hierdie hergebruik- en hervulskemas gestandaardiseerde verpakking hê. Die logistiek om verskillende bekers aan verskillende handelsmerke terug te gee, is te ingewikkeld.

Ons begin 'n paar nuwe konsepte sien namate besighede die behoefte aan vereenvoudiging en standaardisering van verpakking begin verstaan. Een van die mees onlangse is die etiketlose wynbottel wat in Australië bekendgestel is. Al die handelsmerkinligting is op die nek vervat, wat 'n QR-kode insluit. Die betrokkenes sê dit is deel van die heroorweging van verpakking namate die wêreld beweeg na minimalisering en hervulopsies.

Daar is ook vordering elders: van die rigiede plastiekverpakking wat deur lede van die UK Plastics Pact gebruik word , is 92% nou herwinbaar terwyl komponente wat die verpakking moeilik maak om te herwin, met 90% gedaal het. Herwinde inhoud het meer as verdubbel en dit het gelei tot 'n vermindering van 9% in koolstofvrystellings sedert 2018.

Handelsmerke moet hul herwonne inhoud verhoog in die lig van plastiekbelasting en die vrywillige verbintenisse wat hulle aangegaan het. Dit bring ook hul emissies af. Maar dit is nie altyd reguit nie.

Buigsame duiwels

Buigsame, veellaagde verpakking het 'n redelike bedrag daarvoor, soos lae produksie- en vervoerkoste; hulle is ook liggewig en lig in materiaalgebruik. Die verskillende materiale wat gebruik word, soos poliëster, aluminium, poliamied en polipropileen, het ook verskillende individuele vermoëns om die penetrasie van olie, suurstof en vog te voorkom, wat help om voedselvermorsing te verminder deur die raklewe te verbeter.

Maar daar is 'n probleem. Die lae word dikwels saam gelamineer en is moeilik om te herwin deur tradisionele meganiese prosesse (die potensiaal van chemiese herwinning om dit op te los bly onduidelik). Navorsingsmaatskappy PreScouter het onlangs in 'n blog vir Packaging Europe opgemerk dat elke laag multimateriaalverpakking 'n spesifieke doel het wat nou deur 'n enkele tipe materiaal bereik moet word, wat die verlangde individuele eienskappe behou. Sulke innovasie verg tyd – en geld.

Meer vordering sal verdere samewerking met stroomopspelers, verpakkingsomsetters en herwinners vereis. Konsultante by McKinsey het kennis geneem van die probleme wat FMCG-maatskappye in die gesig staar wat tradisioneel verpakkingsvolhoubaarheid deur die nou lens van liggewig gesien het, maar nou ook herwinbaarheid en koolstof moet aanspreek - en soms bots hulle met mekaar.

"Ons het meer aksie nodig om plastiekfilmverpakking te herontwerp, en so ver as moontlik rondom mono-poliolefiene te rasionaliseer," volgens Wrap. Dit kan heel moontlik die pyn werd wees: sommige maatskappye wat monomateriaalverpakking aangeneem het, rapporteer 'n 20% vermindering in hul koolstofvoetspoor in vergelyking met die industrie se produksiegemiddelde, sowel as meer as 10 keer minder waterverbruik.

Maatskappye is gekritiseer vir die gebrek aan vordering wanneer dit kom by die herwinning van buigsame plastiek in geslote lusse. Bedryfsgeleide skemas is onder die loep geneem en daar is verslae wat uiteensit hoe min van die plastiek, wat nou na duisende versamelpunte by supermarkte geneem word, in geslote kringe herwin word eerder as om afgesny te word.

"Ons werk regtig hard om die herwinbaarheid van ons plastiekverpakking te verhoog," het Aimee Goldsmith, senior direkteur, volhoubaarheid en maatskappykommunikasie, P&G Northern Europe, onlangs gesê. "Die uitdaging vir die hele bedryf is die proporsie van verpakking met 'n plastiekfilm en die infrastruktuur wat nodig is om die randsteenversameling moontlik te maak en 'n voortgaande vermoë om daardie materiaal dan te hergebruik."

Die industrie moet die inisiatief neem as gevolg van vertragings op sleutelbeleide soos DRS en EPR en geharmoniseerde insamelings van die randsteenherwinning. EPR sal byvoorbeeld 'n fooistruktuur behels waarin moeiliker om materiaal te herwin duurder sal word – maar die fooie is nog nie vasgestel nie en die stelsel is vertraag. Dit is dikwels moeilik vir handelsmerke om te weet watter kant toe om te draai.

Oopkop

Daar was beslis 'n paar omstrede besluite met maatskappye wat beweeg van plastiekverpakking wat herwinbaar is in geslote lusse (HDPE-melkbottels) na multi-materiaal kartonne wat baie moeiliker lyk om te herwin. Die verandering spaar glo emissies, maar sonder die volledige besonderhede van enige lewensiklusbeoordelings is dit moeilik om te ontkies.

Ander keer eintlik terug na plastiek. Heura Foods, 'n vervaardiger van plantgebaseerde vleis, is een van dié wat op grond van 'n lewensiklusbeoordeling (LCA) van sy verpakking na plastiek oorgeskakel het. Sy 2.0-verpakkingsformaat was 'n 87% herwinde kartonskinkbord en plastiekbedekking (die uitdagings in die herwinning van papierverpakking met sulke lae is in my vorige artikel bespreek). Maar die maatskappy het nou besluit dat 'n 92% herwonne PET-skinkbord en plastiekdeksel beter is. Besonderhede van die LCA-resultate van Spanje, Frankryk, Italië en die VK is vrygestel wat toon dat die rPET-skinkbord tussen 'n 23% en 47% laer koolstofvoetspoor as die karton een gehad het. Die gebruik van herwonne plastiek in die bakkies (wat toenemend in geslote lusse herwin word) het beslis gehelp om die resultate ten gunste van die plastiek te laat swaai. "Ons weet dit is nie die perfekte oplossing nie, maar dit is die beste een nog," het die maatskappy gesê.

Daar is geen perfekte oplossing nie, maar hoe eenvoudiger en meer gestandaardiseerde verpakking word, hoe groter kans om die geslote lusse wat ons nodig het as deel van 'n sirkulêre ekonomie te skaal.

Vir meer inligting oor CarbonQuota en hul dienste besoek asseblief hier: https://www.carbonquota.co.uk/