Slag van die bottels

Handelsmerke soek die perfekte oplossing om drankies en vloeistowwe te verpak, maar dit bestaan dalk nie … nog nie.

Sou jy bier uit 'n papierbottel drink? Verlede somer het Carlsberg die konsep by feeste in agt markte getoets, insluitend die VK. Die ervaring was volgens aanvanklike verslae van die brouer “eienaardig” omdat mense koue bier gedrink het uit 'n houer wat nie koud in hul hande voel nie.

Die idee om vloeistowwe in papierbottels te gooi, is nou warm. Diageo, PepsiCo, Carlsberg, Coca-Cola, Unilever en Pernod Ricard is almal betrokke by die wedloop om die eerste houers op skaal uit te rol. Proewe is aan die gang en beloftes word gemaak – PepsiCo gaan “die bedryf ontwrig” met sy bottel – maar daar lê nog ’n lang pad voor.

Kwaliteit, funksionaliteit en verbruikerservaring moet alles in ag geneem word – en so ook volhoubaarheid, natuurlik. Daar is geen kitsoplossing of eenvoudige besluit nie, so maatskappye moet wys wees op die nuanse wanneer hulle oorweeg of hulle vir papier, plastiek, glas of aluminium moet gaan. Elke materiaal het sy voordele en sy nadele.

Aluminium is byvoorbeeld oneindig herwinbaar en herwinningsyfers is meer as 80% in die Verenigde Koninkryk. Die blikkies benodig egter 'n plastiekvoering en daar is min data oor hoeveel van die aluminium wat herwin word terug in blikkies beland (as 'herwonne inhoud').

Glas word gesien as natuurlik en weer wyd herwin, maar die groen geloofsbriewe het die afgelope tyd weggesmelt gegewe sy hoë koolstofvoetspoor: vorige lewensiklusbeoordelings (LCA's) toon oor die algemeen dat enkelgebruikglas die hoogste geassosieerde kweekhuisgasvrystellings het in vergelyking met ander drankopsies soos aluminium blikkies, PET bottels, HDPE bottels en meerlaag kartonne, volgens navorsing vir Zero Waste Europe. Dit is ook onwaarskynlik dat dit beter sal wees as die alternatiewe om die verpakkingsproduksieproses te ontkarboniseer.

Koolstof snye

Werk is aan die gang oor die ander materiale om verder te ontkarboniseer, met koolstofvoetspore wat nou sinoniem is met nuwe verpakkingsaankondigings. Liggewig, gebruik van hernubare energie tydens verwerking, integrasie van meer herwinde inhoud of meer bio-gebaseerde materiale dryf alles koolstof af. Glas- en plastiekbottels word al dunner; so ook die voerings wat dikwels in die papieropsies sit.

Carlsberg wil byvoorbeeld die voetspoor van sy papierbottel meer as halveer. Per hektoliter het sy veselbottel tans 'n voetspoor van 50 kg CO2e – baie laer as enkelgebruikglas (75 kg CO2e), maar hoër as 'n aluminiumblikkie (24 kg CO2e). Deur op te skaal en produksie met wind aan te dryf, kan die voetspoor egter tot 22 kg CO2e daal. Die minimalisering van die PEF-plastiekversperring (wat nodig is om te keer dat die bottel in pap verander) kan dit verder sny tot 11 kg CO2e, wat soortgelyk is aan 'n hervulbare glasbottel wat 15 keer gebruik word (12 kg CO2e). Of dit beteken dat eenmalige gebruik hergebruik kan klop, is debatteerbaar.

Om die 'beste' opsie te besluit, kan inderdaad 'n dwaas wees. Handelsmerke wat van HDPE-bottels vir melk na kartonne oorskakel, spog met die verlaging van hul emissies, al het eersgenoemde hoër herwinningsyfers en ordentlike vlakke van herwonne inhoud. Waitrose het intussen van glas na aluminium oorgeskakel vir 'n deel van sy portefeulje wyne. Is hierdie bemarkingsmaneuvers, of werklik volhoubaarheidsoplossings?

Sonder om my eie lewensiklusassessering uit te voer, kan ek nie sê nie. Wat ek wel kan sê, is dat as jy my vra 'wat is die optimum materiaal om 'n vloeistof te verpak?', sal my antwoord wees: dit hang af.

Neem daardie Carlsberg-syfers vir die papierbottel met die laagste koolstofvoetspoor: hulle aanvaar 'n 90%-herwinningskoers vir die bottels – wat uiters ambisieus is. Of hulle werklik herwin kan word, is ook onduidelik (sien my eerste artikel in hierdie reeks). Kan dit dus die PET of die glas 'n beter opsie maak as ons die assessering weer uitvoer? Kan wees. Miskien nie.

Herwinbaar is nie sinoniem met lae koolstof nie. Navorsing deur McKinsey in Swede het getoon hoe 'n sakkie (moeilik om te herwin in geslote lusse) 5% meer vloeistof kan dra as 'n HDPE-plastiekbottel (wat geredelik in geslote lusse herwin word); die sakkie is ook 76% ligter en 8% goedkoper. 'n Sakkie lyk 'n sinvolle, volhoubare weddenskap. Verligting en oorskakeling na plastiek het die tonnemaat verpakkingsafval laat daal, maar in sommige gevalle was dit ten koste van herwinningskoerse en sirkulêre denke.

Daar is geen wêreldwye belyning oor hoe om volhoubaarheid oor hierdie elemente te meet nie, so maatskappye moet hul eie manier vind. En hulle gaan in sirkels rond.

Met die aandag op plastiek en op hul beurt herwinbaarheid, het handelsmerke begin wegskakel van plastiek (insluitend daardie sakke) na alternatiewe en sodoende het hul uitlaatgasse sien styg. Nou besin hulle oor daardie keuses deur 'n netto-nul-lens en die doelpale verander weer.

Verpakking kan verantwoordelik wees vir 'n ordentlike deel van 'n drankvervaardiger se algehele voetspoor (by PepsiCo is dit byvoorbeeld 26% van die algehele uitstoot ) so die koolstoftelling op enige materiaalkeuse maak saak. Is 'n materiaal wat min koolstof maar moeilik is om te herwin 'beter' as een met 'n hoër voetspoor wat in geslote lusse herwin kan word? So 'n sakkie klop 'n plastiekbottel, wat 'n glasbottel klop.

Dit is selde so eenvoudig. Draai dit rond en kyk of uit 'n posisie van herwinbaarheid en die 'wenner' anders sal wees. En dit kan weer verander as daar hoë vlakke van herwonne inhoud is.

“Om die nuwe herwinnings- en afvaluitdagings suksesvol aan te spreek sal waarskynlik die vermoëns van [maatskappye se] huidige gereedskap en strategieë uitrek,” het McKinsey opgemerk. “Gevolglik sal FMCG-maatskappye en kleinhandelaars baie nouer samewerking met stroomopspelers, verpakkingsomsetters en herwinnings benodig om hierdie nuwe uitdagings suksesvol te hanteer. Een sleutelarea is die behoefte om infrastruktuur te bou om verhoogde herwinning te bestuur deur meer geslote stelsels te gebruik (dit wil sê bottel-tot-bottel herwinning om affietsry te vermy).

Klimaat v herwinning

Dit is egter nie waar die kompleksiteit eindig nie. Kyk nou na wat verbruikers as die 'groenste' opsie beskou en die hiërargie kan heel moontlik weer verander.

"Verbruikers is bekommerd, maar hulle bly verward oor wat volhoubare verpakking beteken," het McKinsey opgemerk in 'n artikel True Packaging Sustainability: Uunderstanding the Performance Ttrade-offs.

Die konsultante het drankhouers gebruik om te illustreer hoe verbruikerspersepsies van herwinning nie altyd ooreenstem met die werklike koolstofimpak van verpakking nie. Oorweeg aluminiumblikke, wat wêreldwyd met hoër herwinningsyfers (65-75%) spog as PET- (40-50%) of glas- (40-50%) bottels. Die koolstofimpak van 'n PET-bottel is egter ongeveer die helfte van dié van 'n aluminiumblikkie en minder as 'n vyfde van 'n glasbottel; en tog word glas gesien as een van die mees volhoubare opsies in verbruikerspeilings.

Dit is maklik om uiteindelik in sirkels rond te gaan, maar om die feite in die oë te kyk en aan verbruikers uit te lig waar jy afwegings gemaak het, is 'n goeie plek om te begin. En wees eerlik: enige keuse wat jy maak sal ’n impak hê.

Vir meer inligting oor CarbonQuota en hul dienste besoek asseblief hier: https://www.carbonquota.co.uk/