Wat is die verband tussen die drukkery en die Volhoubare Ontwikkelingsdoelwitte (SDG's)?

Regina Wilhelm, leier van Volhoubaarheid en Omgewingsbestuur by Brother At Your Side, herhaal die belangrikheid vir gedrukte ondernemings om die Verenigde Nasies se doelwitte vir volhoubare ontwikkeling te volg.

Kom ons praat oor volhoubaarheid – Maar hoekom?

Volhoubaarheid, is 'n sogenaamde modewoord van ons tyd: almal praat daaroor – maar weet almal wat dit presies is? Die term volhoubaarheid het nie 'n amptelike definisie nie, wat deesdae een rede kan wees vir die inflasionêre gebruik daarvan. Dit is nietemin die moeite werd om die term te ondersoek. Die konsep van volhoubaarheid ondersoek die verband tussen ekonomiese ontwikkeling, omgewingskwaliteit en sosiale billikheid.

Hierdie konsep ontwikkel sedert 1972 toe die internasionale gemeenskap die eerste keer die verband tussen lewenskwaliteit en omgewingskwaliteit by die Verenigde Nasies se konferensie van die menslike omgewing in Stockholm ondersoek het. In 1987 het die term "volhoubare ontwikkeling" die bespreking bereik en word gedefinieer as "ontwikkeling wat aan die behoeftes van die huidige generasie voldoen sonder om die vermoë van toekomstige geslagte om in hul eie behoeftes te voorsien in gevaar te stel" ( Brundtland GH, 1987 ). Van toe af is daar gefokus op die balans van ekonomiese en sosiale behoeftes van die mense in verband met die regeneratiewe vermoë van die natuurlike omgewing.

’n Eerlike, maar dalk drastiese stelling is: die meeste van ons huidige ekonomiese praktyke het nogal verwoestende gevolge vir die natuurlike grondbeginsels van die lewe. Deur dit te sê, het dit ook beteken dat ons huidige lewenstyl die welvaart van toekomstige geslagte ondermyn. Alles in stryd met die bogenoemde doelwitte van volhoubare ontwikkeling. Enkele voorbeelde van hierdie evolusie is die grootskaalse ontbossing, oorbevissing van die oseane en die verlies van vrugbare bewerkbare grond wat alles wys dat ons ver weg is van 'n balans tussen die drie elemente van sosiale en ekonomiese behoeftes van mense en die regeneratiewe kapasiteit. van die omgewing. Dit is selfs erger gegewe die feit dat die gevolglike koste van klimaatsverandering en die verlies aan biodiversiteit alleen teen 2050 sowat 'n kwart van die wêreld se bruto nasionale produk kan beloop ( Umwelt Bundesamt, 2023 ).

Hierdie wanbalans word selfs duideliker as daar gekyk word na die konsep van die "Earth Overshoot Day" wat vir elke jaar deur die dinkskrum Global Footprint Network bepaal word. Die Earth Overshoot Day is die datum waarop die mensdom die “natuur se begroting” vir die jaar uitgeput het1. Die mensdom se ekologiese voetspoor en die aarde se biokapasiteit het so afgewyk dat ons planeet se hulpbronne ons nou net tot laat Julie hou. Dit beteken dat die mensdom die natuur se hernubare hulpbronne binne net meer as 'n halfjaar uitput, wat ons vir die res van die jaar in 'n ekologiese tekort laat. Gevolglik vereis die menslike lewenstyl natuurlike hulpbronne van 1,75 wêrelde in plaas van die beskikbare een.

Gevolglik behoort dit duidelik te word dat 'n "besigheid soos gewoonlik"-benadering, waarin die geïndustrialiseerde lande hul hulpbron-intensiewe ekonomieë handhaaf en die ontwikkelende en opkomende lande hierdie ekonomieë aanneem, nie 'n lewensvatbare pad is nie. Daarom is 'n oorgang na volhoubaarheid nodig wat binne ekologiese wagrelings optree en natuurlike kapitaal bewaar. Volhoubare praktyke behoort ekologie en ekonomie positief te kombineer en sodoende maatskaplike welsyn te verhoog. Die algehele doelwit is 'n ekonomie wat in harmonie is met die sosiale en omgewingselemente.

Verstaanbaar klink dit dalk te altruïsties vir die sakegemeenskap, MAAR: agter dit alles is nie net die begeerte om iets goeds te doen nie, maar eerder om jou eie voortbestaan te verseker – en pogings na tasbare ekonomiese belange, soos die versekering van die lewenskwaliteit. en dus ligging, of bloot die guns van kliënte. Gevolglik beteken dit ook dat omgewingsbeskerming en ekonomiese ontwikkeling nie teenoorgesteldes is nie, hulle is wedersyds afhanklik. Daarom moet ons optree volgens die leuse "betaal nou, bevoordeel later" of "beplan vir môre, sodat jy oormôre steeds bestaan". Die redenasie agter dit alles is dat dit uiters moeilik en/of duur sal wees om aan verhoogde volhoubaarheidseise deur regerings, kliënte of ander belanghebbendes te voldoen wanneer jy laat begin. Natuurlik het die algehele "lewe op bosluis" uit ons kapitalistiese stelsel ontstaan - wat foutief is, maar die beste stelsel wat ons byderhand het.

Om 'n voorbeeld in die sakesektor te noem van hoe besighede dit beter kan maak deur betrokke te raak by outentieke volhoubaarheidspogings, is die buitelughandelsmerk Patagonia. Alhoewel dit 'n winsgeoriënteerde entiteit is, is dit betrokke by omgewingsbeskerming deur bv. sy Earth Tax, waardeur dit reeds sedert 1985 1% van sy inkomste aan ekologiese projekte weggee; sy nuutgeskepte Home Planet Fund wat as die "aktivistiese arm" van Patagonië moet optree; hul konsentrasie op die gebruik van herwonne vesels en ekologiese katoen as een van die eerstes in hul bedryf sedert die middel negentigerjare – vandag word 85% van Patagonië se sintetiese vesels herwin en daardeur stel die maatskappy dat geen nuwe fossielolie in hul produkte gebruik sal word nie tot 2025. Om die lewensiklus van hul produkte te verleng, het Patagonia die grootste hersteldiens in Noord-Amerika gevestig en nog een in Amsterdam geopen. Met dieselfde redenasie is die handelsmerk betrokke by die herkoop en verkoop van sy produkte op 'n tweedehandse platform.

Terwyl ander maatskappye klimaatneutraliteit belowe deur CO2-vergoeding deur herbebossingsprojekte te gebruik, poog Patagonië om emissievermindering binne sy eie sakebedrywighede aan te pak. In daardie opsig lê Patagonië die fokus op hul materiële produksie wat verantwoordelik is vir meer as 87% van hul kweekhuisgasvrystellings (GHG).

Nog 'n belangrike aspek van die pad na meer volhoubaarheid is deursigtigheid. Patagonië volg 'n deursigtige en eerlike benadering: die maatskappy het voorheen beplan om klimaatneutraliteit in 2025 te bereik, maar moes hierdie teiken uitstel na 2040. Alhoewel dit as 'n stap terug beskou kan word, kan hul optrede gerugsteun word deur werklike inspanning soos hierbo genoem, asook deursigtige reaksies deur te erken dat hulle met hul eerste gestelde teiken aan die begin te hoog gemik het.

Nadat u dit gelees het, kan 'n mens wonder hoe hierdie maatskappy ekonomies presteer. Die maatskappy het 'n omset van 1,5 miljard Amerikaanse dollar en het ongeveer 3 300 mense in diens. Terwyl ander buitelugmaatskappye struikel of baie stadiger groei, blyk Patagonië immuun teen ekonomiese krisisse te wees. Patagonia is 'n omgewingsbewuste handelsmerk vir buiteklereprodukte, nie net vir die gebruik van herwinde materiaal nie, maar ook weens die verskillende programme wat dit geïmplementeer het om die omgewingsimpak daarvan te verminder.

As 'n sake-entiteit wend Patagonië dus 'n werklike poging aan en kombineer sy betrokkenheid by die kernbesigheid in plaas daarvan om homself uit te koop deur bv herbebossingsprojekte. Die mark bewys hulle reg: Patagonië is deesdae een van die sterkste buitelughandelsmerke en is reeds geruime tyd. Dit is 'n ander, verantwoordelike manier om 'n voorbeeld te stel vir maatskappye om bewus te word van hul verantwoordelikheid in 'n kapitalistiese stelsel.

Nadat ons die verhoog gestel het met 'n suksesvolle volhoubaarheidsverhaal, laat ons beweeg na die drukkery en 'n belangrike volhoubaarheidsraamwerk, die Agenda 2030, en sy Volhoubare Ontwikkelingsdoelwitte.

Die Volhoubare Ontwikkelingsdoelwitte – 'n kompas vir volhoubare optrede in die drukkery?

Een manier om 'n mens se aktiwiteite te reël om meer volhoubaar te word, is om die Volhoubare Ontwikkelingsdoelwitte (SDG's) te oorweeg. In 2015 het die internasionale gemeenskap besluit op Die Agenda 2030 en sy Volhoubare Ontwikkelingsdoelwitte (SDG's) – wat 'n bloudruk is vir mense, planeet en welvaart teen 2030, sowel as 'n simbool van die doelwitte wat mense regoor die wêreld aangegryp het vir 'n beter toekoms. Oor die algemeen kan die 17 doelwitte beskryf word as 'n dringende oproep tot optrede deur alle lande - ontwikkel en ontwikkelende - in 'n globale vennootskap. Hulle erken dat die beëindiging van armoede en ander ontberings moet saamgaan met strategieë wat gesondheid en onderwys verbeter, ongelykheid verminder en ekonomiese groei stimuleer – alles terwyl klimaatsverandering beveg word en betrokke raak by die bewaring van ons oseane en woude. Die prinsipaal agter hierdie agenda van onderling verbonde doelwitte is gegrond op die begrip dat werklike volhoubaarheid slegs verwesenlik kan word wanneer ekonomiese, sosiale sowel as omgewingskwessies as ewe belangrik behandel word en wanneer alle groot rolspelers, naamlik regerings, burgerlike samelewing, die sakesektor as sowel as die publiek word in daardie proses verteenwoordig.

Nadat ons dit gesê het, kom ons zoem in op hoe die SDG's aan die drukkery gekoppel kan word. Om dit te doen, sal hierdie blog konsentreer op SDG 12 oor Verantwoordelike Verbruik en Produksie en sy sub-teikens aangesien hierdie SDG een en indien nie die mees deurslaggewende SDG vir die sakegemeenskap is nie. Dit word erken dat fundamentele veranderinge in die manier waarop samelewings produseer en verbruik sentraal is om wêreldwye volhoubare ontwikkeling te bereik.

SDG 12: Verantwoordelike verbruik en produksie

Die onderwerp van verantwoordelike verbruik en produksie het toenemend belangrikheid in ons alledaagse lewe gekry. In vandag se geglobaliseerde wêreld koop mense verskeie verbruikersgoedere wat gedeeltelik of heeltemal in verskillende lande van die wêreld vervaardig is. Saam met die belangrikheid van ekonomiese vooruitgang en welvaart, dien die verbruik van verskillende verbruikersgoedere menslike behoeftes vir voedsel, behuising, mobiliteit en vermaak, en stel ons in staat om 'n geïndividualiseerde lewenstyl te lei. Verbruik en produksie het dus samelewings en ekonomieë toegelaat om te floreer. Ons heersende verbruiks- en produksiepatrone behels egter 'n geweldige gebruik van energie en natuurlike hulpbronne en het werklike langtermyn-effekte op mense en die omgewing. Daarom behoort hulpbrondoeltreffendheid en volhoubaarheid die normatiewe praktyk vir die ekonomiese produksiekant sowel as die verbruikersleefstyl te wees. Om ons produksie- en verbruikspatrone meer verantwoordelik te maak, moet lewenssiklusdenke gevolg word. Produkte moet van “wieg tot graf” oorweeg word waardeur verantwoordelikheid vir elke fase van die produk se lewensiklus soos hulpbronontginning, produksie, verspreiding, gebruik, afvalverwydering en hergebruik (beter) oorweeg moet word.

SDG 12 bestaan uit verdere 11 teikens en 13 aanwysers wat meestal vir die landsregeringskonteks ontwikkel is, maar ook op sakepraktyk toegepas kan word. Die tabel hieronder lys sub-teikens en aanwysers wat ook in die konteks van die drukkersbedryf toegepas kan word.

Tabel 1: SDG 12: Geselekteerde sub-teikens en aanwysers

Bron: SDG Tracker ( https://sdg-tracker.org/sustainable-consumption-production )

Een sub-teiken pas veral by die drukkerybesigheid en daarom, laat ons inzoomen op sub-teiken 12.4 van verantwoordelike bestuur van chemikalieë en afval. Teen hierdie agtergrond moet dit gestel word dat sommige tradisionele drukmetodes harde chemikalieë gebruik, soos bleikmiddel en formaldehied, wat skadelik kan wees vir die omgewing en diegene wat daarmee werk. Gegewe die wêreldwye wateruitdagings, veral waterskaarste en besoedeling, kan die drukkerybesigheid beskou word as 'n potensieel aansienlike impak op die algehele globale beskikbaarheid en kwaliteit van water. Veral tradisionele drukmetodes het geweldige waterverbruik sowel as 'n hoë uitvloeiselafvoer in die drukproses. Chemikalieë in afvalwater kan die plaaslike ekosisteem of die mense wat die water gebruik vir visvang, was of selfs drink, beïnvloed. In hierdie konteks is dit ook die moeite werd om te noem dat die tekstiel- en klerebedryf verantwoordelik is vir ongeveer 20 persent van die wêreldwye industriële waterverbruik, en dit is ook waar die drukkersbedryf aan verbonde is.

In daardie opsig kan die verband met verdere SDG's kortliks genoem word, naamlik aan SDG 6 oor Water en Sanitasie en deels met SDG 14 oor Lewe onder die water. Hierdie verband kan veral beklemtoon word aangesien sommige tradisionele tekstieldrukmetodes dikwels die gebruik van chemikalieë behels wat skadelik kan wees vir die kwaliteit van water sowel as seelewe wanneer dit die watertoevoer binnegaan. 'n Meer gedetailleerde oorsig van sub-teikens en aanwysers vir hierdie twee doelwitte kan hier en hier gevind word. Omdat hierdie harde chemikalieë riviere of ander waterbronne kan bereik as dit nie korrek weggedoen word nie, kan dit selfs plante en diere benadeel en moontlik die voedselketting binnedring asook die operateur benadeel as dit nie versigtig hanteer word nie. Nadat dit gesê is, kan hierdie impak ook verband hou met SDG 3 oor Goeie Gesondheid en Welstand.

In vergelyking met sulke potensiële impakte van die drukkersonderneming op die omgewing, word 'n meer volhoubare drukmetode deur digitale tekstieldrukwerk verteenwoordig. Anders as tradisionele drukmetodes, benodig digitale tekstieldrukwerk nie oormatige hoeveelhede water om bv skerms en ander toerusting skoon te maak nie. Boonop gebruik digitale tekstieldrukwerk watergebaseerde ink wat vry is van harde skadelike chemikalieë, wat dit 'n veiliger en meer omgewingsvriendelike opsie maak. Dus, wanneer die fokus op chemikalieë en afval geplaas word soos in sub-teiken 12.4, is digitale tekstieldruk 'n meer volhoubare opsie in vergelyking met tradisionele drukmetodes. Deur meer volhoubare drukmetodes aan te neem, kan die drukkersbedryf bydra tot SDG 12 asook help om die omgewingsimpak van die tekstielbedryf te verminder.

Dit is belangrik dat 'n ander standpunt oor SDG's en hul verband met die private sektor in die algemeen erken moet word. Die raamwerk van die SDG's is bedagsaam deur die wêreldgemeenskap oorweeg en staan vir huidige en belangrike sake. Met ander woorde, hierdie 17 doele is met rede gekies. Dit bring ons by 'n soms-verwaarloosde feit: behalwe besighede se impak op die omgewing, kan die omgewing ook besighede beïnvloed. Dit is die sogenaamde binne-buite en buite-in verhouding. Met die voortsetting van klimaatsverandering word verwag dat omgewingsimpakte meer omvattend sal word, en maatskappye sal moet aanpas en veerkragtig word teenoor omgewingsrisiko's.

In hierdie verband, laat ons die onderwerp van water 'n bietjie verder ondersoek. 'n Mens kan vra: Wat hou die sakesektor in as mens se eie verhouding tot water, bv. waterverbruik en besoedeling, in ag geneem word? Die antwoord is dat daar waterverwante risiko's is wat die sakesektor kan beïnvloed – byvoorbeeld waterskaarste en 'n moontlike drempel op watergebruik asook die verhoogde waarskynlikheid van oorstromings as gevolg van klimaatsverandering. Uiteraard kan hierdie risiko's beskou word as 'n groot impak op industriële produksie – onder andere. Deur hierdie voorbeeld te gebruik, is dit bedoel om te demonstreer dat omgewingsbeskerming en ekonomiese belange nie noodwendig eweknieë is nie. 'n Omgewingsbewuste gedrag ondersteun eerder die omgewingskontekste waarin 'n mens se eie voortbestaan verseker sal word. Een manier om 'n kompas vir sulke optrede te vind, is die Agenda 2030 en sy SDG's. Die SDG's is dus nie net 'n oproep tot aksie nie, maar verteenwoordig ook instrumente vir aksie vir meer volhoubaarheid waarby die sakesektor self tog baat sal vind.