Duurzaamheidscertificeringen in opkomst

Laurel Brunner bespreekt hoe steeds meer drukkers en fabrikanten op zoek zijn naar duurzaamheidscertificeringen en hoe het hebben van certificeringen aantoont dat een bedrijf een zacht verantwoordingsproces heeft ondergaan.

Het is verleidelijk om cynisch te zijn over certificeringen, en deze gemakkelijk af te doen als cosmetische marketing. Maar gezien de intense concurrentiekracht van de hedendaagse grafische sector, tonen certificeringen op zijn minst aan dat een bedrijf een soort verantwoordingsproces heeft doorlopen. Dit geldt voor milieubewuste printserviceproviders zoals Ashley House Printing in het Verenigd Koninkrijk en Druckstudio Gruppe in Duitsland. Dat geldt in toenemende mate ook voor fabrikanten.

Wat vooral van belang is, is de classificatie van de certificering: wie heeft deze verstrekt en hoe goed zijn zij daarvoor gekwalificeerd? Volgens ISO en anderen zijn er drie certificeringsniveaus. Zelfcertificering is om voor de hand liggende redenen het gemakkelijkst te verkrijgen. Als ik je vertel dat ik goed genoeg kan skiën om je les te geven, kun je ervoor kiezen om met mij een risico te nemen of niet. Als een skileraar zegt dat het waar is, en mij een badge geeft om te dragen die dit bevestigt, kun je wat meer vertrouwen hebben en zal de risicofactor lager zijn. Maar als ik een licentie krijg van een of andere geaccrediteerde testorganisatie, wordt uw risico geminimaliseerd en de kans op een blessurevrij resultaat maximaal.

Het is daarom van cruciaal belang voor uw geloofwaardigheid om te kiezen wie u inhuurt om ervoor te zorgen dat uw bedrijf erkend wordt voor zijn inspanningen op het gebied van duurzaamheid. Gezien de voedingswaanzin die diensten op het gebied van milieuduurzaamheid met zich meebrengen, zijn er tal van opties. Zelfs universiteiten doen mee. Western Michigan University (WMU) in de Verenigde Staten heeft duurzaamheid als een van haar topprioriteiten. WMU werkt samen met de Technische Vereniging van de Pulp- en Papierindustrie (TAPPI) om cursussen voor papieringenieurs te ontwikkelen in de Paper Pilot Plant van WMU. De fabriek levert middelen voor onderzoek en productontwikkeling, maar ook voor onderwijs voor mensen in de papier- en druksector.

WMU heeft ook een certificeringsprogramma voor fabrikanten die willen bewijzen dat prints die met hun technologieën zijn geproduceerd recyclebaar zijn. Scodix, leverancier van digitale verfraaiingstools voor digitaal printen, is zo'n organisatie. De WMU-certificering bevestigt dat drukwerk dat is verfraaid met Scodix-verbeteringen opnieuw kan worden verpulpt en gerecycled, zolang het substraat ook recyclebaar is. Klanten van Scodix hebben nu het recht om hun producten te labelen met het recycleerbaar symbool.

We zouden graag zien dat meer drukwerk op deze manier wordt gelabeld, zowel de conventioneel geproduceerde soort als de digitale equivalenten ervan. Dergelijke etikettering zou de norm kunnen worden en slechts een deel van de toekomst van print kunnen aangeven. En zoals we allemaal weten is printen de meest duurzame optie als het gaat om betrouwbare communicatie.

Broninformatie: Dit artikel is geproduceerd door het Verdigris Project, een initiatief van de industrie dat bedoeld is om het bewustzijn van de positieve impact op het milieu van drukwerk te vergroten. Dit wekelijkse commentaar helpt drukkerijen op de hoogte te blijven van de milieunormen en hoe milieuvriendelijk bedrijfsbeheer kan helpen hun bedrijfsresultaten te verbeteren. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa Graphics , EFI , Fespa , Fujifilm , HP , Kodak , Miraclon , Ricoh Splash PR , Unity Publishing en Xeikon .

Omslagafbeelding: deze afbeelding is afkomstig van ISO .