Het belang van gendergelijkheid en het creëren van werkgelegenheid voor bedrijven

Clare Taylor bespreekt het belang van sociale verantwoordelijkheid voor bedrijven. Sociale duurzaamheid op de werkplek is afgeleid van verschillende categorieën, waaronder mensenrechten, moderne slavernij, discriminatie en meer.

In het vorige artikel ging ik kort in op de sociale pijler van duurzaamheid; dit artikel gaat wat verder in op sociale duurzaamheid met een focus op mensen, inclusief de daarmee samenhangende Sustainable Development Goals van de Verenigde Naties die ons bedrijfsleven raken.

Mensen op de juiste manier behandelen kan een nogal amorf, moeilijk te definiëren onderwerp lijken, maar voor de werkplek bestaat er een behoorlijke hoeveelheid bekende wetgeving die dit helpt verduidelijken. Andere aspecten van sociaal duurzaam zijn onder meer ethiek, een ander groot onderwerp met zijn eigen wetgeving en te breed om hier te behandelen.

Sociale duurzaamheid op de werkplek valt onder verschillende categorieën: mensenrechten, inclusief moderne slavernij; discriminatie, inclusief genderkwesties; en het welzijn van het personeel.

De sociale SDGs die wellicht het nauwst verbonden zijn met het bedrijfsleven zijn Doelstelling 5 om gendergelijkheid te bereiken en Doelstelling 8 voor aanhoudende, inclusieve en duurzame economische groei, met name drie van de doelstellingen ervan: Doelstelling 8.5 om volledige en productieve werkgelegenheid en fatsoenlijk werk voor alle vrouwen en mannen te bereiken , ook voor jongeren en personen met een handicap, en gelijke beloning voor werk van gelijke waarde; 8.7 onmiddellijke en effectieve maatregelen nemen om dwangarbeid uit te roeien, een einde te maken aan moderne slavernij…; en 8.8 het beschermen van de arbeidsrechten en het bevorderen van veilige en beveiligde werkomgevingen voor alle werknemers, inclusief migrerende werknemers.

Diversiteit

Er wordt al jaren veel gesproken over gendergelijkheid, samen met gelijkheid in termen van etniciteit of ras, religie of handicap. Maar afgezien van het naleven van de wet, loopt een bedrijf dat niet het volledige potentieel van de beschikbare mensen omarmt, ook iets mis. Er zijn tot nu toe veel onderzoeken geweest door wereldwijde managementadviesorganisaties, de academische wereld en business schools om te zien welke verbanden er zijn tussen organisatorische diversiteit en financiële prestaties, zowel binnen het management als in het algemeen, waaruit blijkt dat diversiteit positieve resultaten heeft. Een interessante bevinding van Harvard Business Review uit een onderzoek in acht landen was dat bedrijven met een grotere diversiteit qua geslacht, leeftijd, nationale afkomst, carrièrepad, industriële achtergrond en opleiding meer innovatie vertoonden, en dat was de drijvende kracht achter de verbeterde financiële prestaties. Manieren om diversiteit mogelijk te maken zijn onder meer het delen van banen om flexibelere uren mogelijk te maken, waar mogelijk thuiswerken en buddy-systemen om paren of teams te creëren om taal- of andere barrières te overwinnen.

Dwangarbeid

Moderne slavernij is een ander bekend en wettelijk vastgelegd gebied, maar een gebied dat niet zozeer als een probleem kan worden beschouwd in delen van de wereld die als ontwikkeld worden geclassificeerd. Er zijn echter aanzienlijke aantallen mensen die erdoor worden getroffen, zowel binnen deze grenzen als in de uitgebreide toeleveringsketens die daarbuiten gaan. De statistieken kunnen uiteraard alleen maar een beeld schetsen van bekende gevallen, en er wordt veel niet gerapporteerd; wat ze laten zien is echter een heel ander beeld dan wat algemeen wordt gedacht. In Frankrijk bijvoorbeeld zouden er ruim 135.000 slachtoffers zijn gevallen, en in Groot-Brittannië zijn dat er ongeveer 17.000 volgens cijfers van de regering, of 100.000 volgens andere cijfers van anti-slavernij-experts. De Global Slavery Index (GSI) van 2023 schat dat “er op een willekeurige dag in 2021 in de VS 1,1 miljoen mensen in moderne slavernij leefden, een prevalentie van 3,3 mensen in moderne slavernij op elke duizend mensen in het land.”

Als we naar volwassenen kijken, worden meer mannen dan vrouwen het slachtoffer van dwangarbeid, waarbij de bouwsector en de industrie iets meer dan 40% uitmaken van het werk waartoe ze gedwongen worden. Binnen de maakindustrie behoort de mode- en kledingindustrie tot de top drie van sectoren met een hoog risico voor zowel mannen als vrouwen. Hout is een ander risicogebied.

Bovendien schat de VN dat er 2 miljard werknemers zijn in 'precaire informele banen zonder sociale bescherming'. Denk aan nul-urencontracten en de soorten banen die controversieel als freelance worden geclassificeerd, maar die niet de vrijheden bieden die dit echt maken.

Welzijn van het personeel

De gezondheids- en veiligheidswetgeving, waaronder bescherming tegen stress en voor de geestelijke gezondheid, preventie tegen pesten op de werkplek en andere stappen om het welzijn van het personeel te verbeteren, wordt goed begrepen. Werken op afstand waar mogelijk komt hier ook aan bod, voor de balans tussen werk en privé.

Een nieuwer element is het 'recht om de verbinding te verbreken', dat geleidelijk wordt ingevoerd en ervoor zorgt dat vrije uren ook daadwerkelijk zo zijn. Er bestaat al wetgeving in sommige landen, waarvan de eerste Frankrijk in 2017 is, en voortdurende discussies in andere landen, zowel in heel Europa als daarbuiten, waaronder Australië, waar de wetgeving mogelijk al van kracht is tegen de tijd dat dit artikel wordt gepubliceerd, en Noord-Amerika. In Europa zijn de Europarlementariërs van mening dat “het recht van werknemers om de verbinding te verbreken essentieel is voor de bescherming van hun fysieke en mentale gezondheid en welzijn en voor de bescherming tegen psychologische risico’s.”

Veel certificeringen omvatten zowel sociale duurzaamheid als milieu, evenals de vereisten van SEDEX, het wereldwijde platform voor de uitwisseling van leveranciers-ethische gegevens dat door veel grote merken wordt gebruikt om hun toeleveringsketens te beheren. Keurmerken als FSC en PEFC omvatten de rechten van zowel inheemse bosbewoners als bosarbeiders, veel textiellabels hebben ook sociale aspecten en er zijn certificeringen die specifiek gericht zijn op sociale duurzaamheid, die allemaal kunnen helpen veiliger keuzes te maken.