Bitwa na butelki

Marki szukają idealnego rozwiązania do pakowania napojów i płynów, ale może ono nie istnieć… jeszcze.

Pijesz piwo z papierowej butelki? Zeszłego lata Carlsberg przetestował tę koncepcję na festiwalach na ośmiu rynkach, w tym w Wielkiej Brytanii. Według wstępnych doniesień piwowara przeżycie było „osobliwe”, ponieważ ludzie pili zimne piwo z pojemnika, który nie wydawał się zimny w dłoniach.

Pomysł umieszczania płynów w papierowych butelkach jest teraz gorący. Diageo, PepsiCo, Carlsberg, Coca-Cola, Unilever i Pernod Ricard biorą udział w wyścigu o pierwsze pojemniki na dużą skalę. Trwają próby i składane są obietnice – PepsiCo zamierza „zakłócić branżę” swoją butelką – ale przed nami długa droga.

Jakość, funkcjonalność i wrażenia konsumentów muszą być uwzględnione – i oczywiście zrównoważony rozwój. Nie ma szybkich rozwiązań ani prostych decyzji, więc firmy muszą z rozwagą uwzględniać niuanse, zastanawiając się, czy wybrać papier, plastik, szkło czy aluminium. Każdy materiał ma swoje zalety i wady.

Na przykład aluminium można w nieskończoność poddawać recyklingowi, a wskaźniki recyklingu w Wielkiej Brytanii przekraczają 80% . Jednak puszki wymagają plastikowej wkładki i niewiele jest danych na temat tego, ile aluminium poddawanego recyklingowi trafia z powrotem do puszek (jako „materiał z recyklingu”).

Szkło jest postrzegane jako naturalne i ponownie szeroko poddawane recyklingowi, ale jego ekologiczne właściwości ostatnio topniały ze względu na wysoki ślad węglowy: przeszłe oceny cyklu życia (LCA) ogólnie pokazują, że szkło jednorazowe ma najwyższą emisję gazów cieplarnianych w porównaniu z innymi rodzajami napojów takich jak puszki aluminiowe, butelki PET, butelki HDPE i wielowarstwowe kartony, wynika z badań przeprowadzonych przez Zero Waste Europe. Jest również mało prawdopodobne, aby dekarbonizacja procesu produkcji opakowań przewyższyła alternatywy.

Cięcia węgla

Trwają prace nad innymi materiałami w celu dalszej dekarbonizacji, a ślad węglowy jest teraz synonimem nowych ogłoszeń dotyczących opakowań. Lekkość, wykorzystanie energii odnawialnej podczas przetwarzania, integracja większej ilości materiałów pochodzących z recyklingu lub więcej materiałów pochodzenia biologicznego zmniejszają emisję dwutlenku węgla. Butelki szklane i plastikowe stają się cieńsze; podobnie jak wkładki, które często znajdują się w opcjach papieru.

Na przykład Carlsberg chce zmniejszyć o ponad połowę powierzchnię swojej papierowej butelki. Na hektolitr jej włóknista butelka emituje obecnie 50 kg ekwiwalentu CO2 – znacznie mniej niż szkło jednorazowego użytku (75 kg ekwiwalentu CO2), ale więcej niż puszka aluminiowa (24 kg ekwiwalentu CO2). Jednak zwiększenie skali i zasilanie produkcji wiatrem może spowodować spadek śladu węglowego do 22 kg CO2e. Zminimalizowanie bariery z tworzywa sztucznego PEF (która jest potrzebna, aby butelka nie zamieniła się w papkę) może jeszcze bardziej zmniejszyć emisję CO2e do 11 kg, co odpowiada 15-krotnemu napełnieniu szklanej butelki (12 kg ekwiwalentu CO2). To, czy oznacza to, że jednorazowe użycie może pokonać ponowne użycie, jest dyskusyjne.

Decydowanie o „najlepszej” opcji może być rzeczywiście głupim zadaniem. Marki przechodzące z butelek HDPE na mleko na kartony chwalą się niższymi emisjami, mimo że te pierwsze mają wyższe wskaźniki recyklingu i przyzwoity poziom zawartości materiałów pochodzących z recyklingu. W międzyczasie Waitrose przeszedł ze szkła na aluminium w części swojego portfolio win. Czy to marketingowe manewry, czy naprawdę zrównoważone rozwiązania?

Bez przeprowadzenia własnej oceny cyklu życia nie mogę powiedzieć. Mogę tylko powiedzieć, że na pytanie „jaki jest optymalny materiał do pakowania płynu?”, moja odpowiedź brzmi: to zależy.

Weźmy te dane Carlsberga dla papierowej butelki o najniższym śladzie węglowym: zakładają one 90% wskaźnik recyklingu butelek – co jest niezwykle ambitne. Nie jest również jasne, czy rzeczywiście można je poddać recyklingowi (zobacz mój pierwszy artykuł z tej serii). Czy to może sprawić, że PET lub szkło będą lepszą opcją, jeśli ponownie przeprowadzimy ocenę? Może. Może nie.

Recykling nie jest synonimem niskiej emisji dwutlenku węgla. Badania przeprowadzone przez McKinsey w Szwecji wykazały, że woreczek (trudny do recyklingu w zamkniętych pętlach) może zawierać o 5% więcej płynu niż plastikowa butelka HDPE (która jest łatwo poddawana recyklingowi w zamkniętych pętlach); etui jest również o 76% lżejsze i o 8% tańsze. Etui wydaje się rozsądnym, zrównoważonym zakładem. Odchudzanie i przechodzenie na tworzywa sztuczne spowodowało spadek ilości odpadów opakowaniowych, ale w niektórych przypadkach odbywało się to kosztem wskaźników recyklingu i myślenia o obiegu zamkniętym.

Nie ma globalnego uzgodnienia, jak mierzyć zrównoważony rozwój w odniesieniu do tych elementów, więc firmy muszą znaleźć własną drogę. I kręcą się w kółko.

Skupiając się na tworzywach sztucznych, a co za tym idzie możliwości recyklingu, marki zaczęły odchodzić od tworzyw sztucznych (w tym torebek) na rzecz rozwiązań alternatywnych, co spowodowało wzrost emisji. Teraz zastanawiają się nad tymi wyborami przez pryzmat zera netto, a bramki znów się zmieniają.

Opakowania mogą stanowić przyzwoitą część całkowitego śladu węglowego producenta napojów (na przykład w PepsiCo to 26% całkowitej emisji ), więc liczba węgla przy wyborze dowolnego materiału ma znaczenie. Czy materiał, który jest niskoemisyjny, ale trudny do recyklingu, jest „lepszy” niż materiał o większym śladzie, który można poddać recyklingowi w zamkniętych pętlach? Więc woreczek bije plastikową butelkę, która bije szklaną butelkę.

Rzadko jest to takie proste. Zakręć tym i spójrz, czy z punktu widzenia możliwości recyklingu, „zwycięzca” będzie inny. I może się to zmienić, jeśli będzie wysoki poziom zawartości materiałów pochodzących z recyklingu.

„Pomyślne sprostanie nowym wyzwaniom związanym z recyklingiem i odpadami prawdopodobnie rozszerzy możliwości obecnych narzędzi i strategii [firm]”, zauważył McKinsey. „W związku z tym firmy FMCG i sprzedawcy detaliczni będą wymagać znacznie bliższej współpracy z graczami na wyższym szczeblu łańcucha dostaw, przetwórcami opakowań i podmiotami zajmującymi się recyklingiem, aby skutecznie stawić czoła tym nowym wyzwaniom. Jednym z kluczowych obszarów jest potrzeba zbudowania infrastruktury do zarządzania zwiększonym recyklingiem poprzez zastosowanie bardziej zamkniętych systemów (tj.

Klimat a recykling

To jednak nie koniec zawiłości. Teraz spójrz na to, co konsumenci postrzegają jako „najbardziej ekologiczne” rozwiązanie, a hierarchia może się ponownie zmienić.

„Konsumenci są zaniepokojeni, ale nie rozumieją, co oznacza zrównoważone opakowanie” — zauważył McKinsey w artykule True Packaging Sustainability: Uunderstanding the Performance Ttrade-offs.

Konsultanci wykorzystali pojemniki na napoje, aby zilustrować, w jaki sposób postrzeganie recyklingu przez konsumentów nie zawsze pokrywa się z faktycznym wpływem opakowań na emisję dwutlenku węgla. Weźmy pod uwagę puszki aluminiowe, które mają wyższy wskaźnik recyklingu na całym świecie (65-75%) niż butelki PET (40-50%) czy szklane (40-50%). Jednak wpływ butelki PET na węgiel jest o połowę mniejszy niż w przypadku puszki aluminiowej i mniej niż jedna piąta w przypadku butelki szklanej; a jednak szkło jest postrzegane w sondażach konsumenckich jako jedna z najbardziej zrównoważonych opcji.

Łatwo jest kręcić się w kółko, ale konfrontacja z faktami i zwrócenie uwagi konsumentom, gdzie dokonałeś kompromisu, to świetny początek. I bądź szczery: każdy wybór, którego dokonasz, będzie miał wpływ.

Aby uzyskać więcej informacji na temat CarbonQuota i ich usług, odwiedź stronę: https://www.carbonquota.co.uk/