DTG (direct-to-garment), DTF (direct-to-film) czy hybryda… co jest najlepsze?

Od dziesięcioleci akceptowanym podejściem do drukowania na odzieży jest sitodruk na gładkich wykrojach lub nadruki transferowe. Ale nowsze alternatywy transferu hybrydowego i transferu bezpośrednio na kliszę szybko zdobywają udział w rynku – i nie bez powodu.

Kup koszulkę na imprezie na żywo lub cokolwiek z nadrukowanym wzorem w popularnym sklepie, a są szanse, że została wyprodukowana przy użyciu bezpośredniego sitodruku lub nadruku transferowego.

Ugruntowane podejście do projektowania odzieży za pomocą sitodruku jest popularne, ale dołączyło do niego wiele innych technologii cyfrowych, które oferują możliwości drukowania na żądanie zamiast drukowania na magazynie. Potrzeba zwiększenia zrównoważonego rozwoju, skrócenia czasu wprowadzania produktów na rynek i zwiększonego dostosowania uzasadniają inwestowanie w systemy na żądanie.

DTG ma ugruntowaną pozycję w przypadku krótkich serii produkcji na żądanie, choć koszt jednostkowy jest znacznie wyższy niż w przypadku sitodruku, gdzie koszty farby i produkcja seryjna znacznie obniżają cenę jednostkową. Hybrydowy — sitodruk biały i efekty specjalne z wbudowanym drukiem cyfrowym w pełnym kolorze — stwarza możliwość połączenia najlepszego z obu światów i zmiennej zawartości obrazu we wspólnym szablonie.

Świat transferów drukowanych był świadkiem równie ekscytujących zmian. Transfery sitodrukowe są używane od dziesięcioleci, ale teraz dołączył do nich druk transferowy bezpośrednio na kliszę (DTF), w którym zarówno biel, jak i kolor są drukowane cyfrowo z proszkiem klejącym stapianym z mokrym atramentem. Istnieją również transfery hybrydowe, które wykorzystują druk cyfrowy za pomocą drukarki atramentowej lub suchego tonera przed sitodrukiem białego podkładu i kleju w proszku.



Ponieważ opcje drukowania odzieży stają się coraz bardziej złożone, rozmawialiśmy z Blazem Murem – dyrektorem zarządzającym słoweńskiego producenta maszyn drukarskich INO – w szczególności o korzyściach płynących z tych nowszych technologii transferu.

Ulepszanie opcji

„Druk transferowy cały czas się poprawia” — wyjaśnia Blaz. „Na przykład technologia DTF rozpoczęła się od tanich chińskich maszyn, które kosztują 15 000 lub 20 000 euro, ale jest to maszyna hobbystyczna – koszty eksploatacji są wysokie i cały czas potrzebny jest technik, który ją naprawi. Teraz maszyny DTF są coraz lepsze i na pewno widać transfery przejmujące DTG.

„Transfery mają wiele zalet. Są takie materiały – drogie tkaniny – które, jeśli drukujesz z DTG, możesz je uszkodzić. Ale to nie to samo w przypadku transferów hybrydowych lub DTF. Ponadto jakość samego wydruku może być znacznie wyższa niż w przypadku DTG. Na przykład dzięki naszemu hybrydowemu systemowi transferu możemy osiągnąć rozdzielczość 2400 dpi lub nawet wyższą”.

Blaz szybko zwraca uwagę, że nowoczesna odzież z nadrukiem transferowym produkowana przy użyciu profesjonalnych pras termicznych jest daleka od wyobrażeń niektórych osób, które mogą opierać się na słabo wykończonej starszej technologii.

„To nie jest tak jak za dawnych czasów, kiedy ludzie prasowali transfery do domu. W takim przypadku nie byłeś w stanie kontrolować prawidłowej temperatury żelazka lub uzyskać prawidłowego nacisku podczas naciskania. To nie był problem samej technologii transferów, to był problem ze sprzętem i umiejętnościami osoby wykonującej transfer” – mówi Blaz.

„Jeśli korzystasz z profesjonalnej prasy termotransferowej, nie ma żadnych problemów. Naciskasz transfer na ubranie przez 10, 11 sekund, a następnie puszczasz. Niektóre folie podkładowe można odkleić natychmiast – to się nazywa hot split – lub gdy są zimne, co jest znane jako transfery cold split.

Maszyna do transferu/drukowania tekstyliów INO SA6 500

„Oznacza to, że klienci, tacy jak firmy promocyjne, mogą zamawiać transfery u profesjonalnych producentów transferów i samodzielnie nakładać je na odzież. Potrzebują tylko kilku pras i mogą samodzielnie wyprodukować profesjonalny produkt. Efektem ubocznym tego jest jedna z największych zalet druku transferowego: wszystko, co musisz przechowywać, to transfery, a nie całe ubrania”.

Odpady poliestrowe

To pojęcie ograniczonego przechowywania, zmniejszonych wymagań dotyczących dostaw i faktycznie produkcji na zamówienie bardzo dobrze wpisuje się w dominującą narrację o zrównoważonym rozwoju. Co jednak z poliestrową folią podkładową, która staje się odpadem zaraz po przeniesieniu nadruku?

„To absolutna prawda” — mówi Blaz. „Byłem niedawno we Włoszech z Coveme, jednym z największych producentów filmowych na świecie. Pracują nad recyklingiem poliestru, ale odkrywają, że recykling nie jest taki łatwy. Gdyby udało się to osiągnąć, biznes stałby się nie tylko bardziej przyjazny dla środowiska, ale również znacząco wpłynąłby na cenę. Film to 20% kosztu transferu.”

Istnieją również inne drobne wady transferów – a przynajmniej różnice między transferami a tradycyjnym DTG. Na przykład tkanina z nadrukiem transferowym nie ma takiego samego poziomu oddychalności jak DTG, a gotowy produkt nie jest tak miękki w dotyku. Jednak Blaz mówi, że pod względem szybkości i kosztów obie technologie są faktycznie na równi.

Idąc na hybrydę

Blaz i INO to światowi liderzy w sektorze transferowym. Powodem tego jest to, że maszyny INO idealnie nadają się do produkcji transferów hybrydowych, które łączą w sobie najlepsze aspekty sitodruku i druku cyfrowego.

„Nasza technologia druku hybrydowego różni się nieco od transferów DTF. W przypadku DTF zwykle masz jedną maszynę do druku atramentowego, która nakłada kolor, biały podkład i klej. W naszym przypadku kolory drukowane są na drukarce laserowej Ricoh lub drukarce HP Indigo. Następnie drukujemy sitodruk na białym podłożu, a następnie można wydrukować klej lub po prostu dodać proszek do bieli. Więc nasz system nie jest DTF – chociaż drukujemy na folii poliestrowej – to raczej proces na skalę przemysłową” – mówi Blaz.

Jedną z zalet systemu INO jest imponująca rozdzielczość druku 2400 dpi. „Kolejną wielką zaletą jest to, że biel jest bardziej nieprzezroczysta, dzięki czemu kolory są bardziej żywe i możemy osiągnąć znacznie większy zakres kolorów, zwłaszcza w przypadku maszyn drukujących HP Indigo” — mówi Blaz.

„Zaangażowaliśmy się w druk transferowy hybrydowy dopiero w 2009 roku, a wszystko to dzięki jednemu klientowi ze Słowenii. Właściwie nie zdawaliśmy sobie z tego wcześniej sprawy, ale maszyny INO są jednymi z najlepszych na rynku dla tej technologii. Jednym z największych problemów z drukiem hybrydowym jest to, że obraz nie zawsze znajduje się w tej samej pozycji względem krawędzi kliszy. Ale nasz system współpracuje z kamerami, aby uzyskać bardzo dokładne położenie drukowanego obrazu.

„Dzięki temu możemy korzystać z hybrydy druku cyfrowego i sitodruku. Łączy w sobie wszystkie zalety druku cyfrowego z wysoką rozdzielczością i tanim drukiem w szerszej gamie kolorystycznej CMYK, a także wszystkie zalety sitodruku, który polega na wysokim nasyceniu farbą i wysokim współczynniku krycia. Ponadto klej, który pojawia się później, może być grubszy i lepszy”.

I to prowadzi do ostatecznej obawy związanej z drukiem transferowym – czy to wszystko nie zejdzie w praniu?

"Nie. W przypadku większości ubrań nadruk będzie dobry przez co najmniej 50 prań w temperaturze 60°C. Jednak dzięki niektórym specjalnym atramentom i klejom – na przykład do drukowania na odzieży roboczej lub mundurach szpitalnych – radzi sobie nawet z praniem przemysłowym w temperaturze do 95°C”.

Oznacza to, że zarówno same nadruki transferowe – jak i technologia zastosowana do ich produkcji – będą się utrzymywać przez jakiś czas.

Aby zobaczyć film firmy INO przedstawiający hybrydowy transfer ciepła, kliknij tutaj .