Cyfrowa moda i tekstylia: kolejne wyzwania

Alexandra De Raeve z Uniwersytetu Nauk Stosowanych i Sztuk Pięknych w HOGENT, na temat utrzymania innowacji w branży drukowania odzieży przy jednoczesnym rozwiązywaniu problemów związanych ze zrównoważonym rozwojem w tym sektorze, poprzez dalszą cyfryzację procesów projektowania i produkcji.

Rosnąca liczba ekstremalnych zjawisk pogodowych nieuchronnie skłoniła wiele osób do skupienia się na sposobach zmniejszenia wpływu branż na środowisko i – zwłaszcza biorąc pod uwagę jego tradycyjnie stosunkowo wysoki ślad węglowy – nie dziwi fakt, że branża modowa powinna znajdować się na pierwszym planie tego procesu. HOGENT University of Applied Sciences & Arts (znany również jako HOGENT) jest największym uniwersytetem nauk stosowanych we Flandrii, a ja byłem głównym prelegentem na niedawno zwołanej konferencji ESMA dotyczącej tekstyliów, drukowania i zrównoważonego rozwoju, aby zbadać, w jaki sposób branża może usprawnić swoją pracę praktyki.

Jego celem jest dostosowanie europejskiego przemysłu odzieżowego i tekstylnego do zasad, które podkreślają Europejski Zielony Ład UE, którego celem jest przejście na czystszą, bardziej o obiegu zamkniętym gospodarkę, z ambicjami zerowymi zanieczyszczeniami, która zapewnia zarówno zachowanie, jak i przywrócenie cennych ekosystemy. Zgodność przemysłu tekstylnego to tylko niewielka część polityki ogólnogospodarczej, przy czym oczekuje się, że wszystko, od budownictwa i rolnictwa po turystykę, a nawet przemysł lotniczy i obronny, zostanie włączone, gdy UE zwiększy swoje ambicje zarówno na 2030, jak i 2050 r.

Edukacja jest kluczem

HOGENT zgromadził wielu partnerów, z którymi można pracować nad inicjatywą, od producentów tekstyliów po szkoły i ośrodki badawcze, podczas gdy w tym samym czasie uczelniany FTILab+ będzie pionierem innowacyjnych praktyk, które koncentrują się na połączeniu materiałów roślinnych, ulepszonych wydajność odzieży i, co najważniejsze, cyfrowe podejście do projektowania i produkcji, które można wykorzystać w całej branży. Wzrasta zapotrzebowanie na wysoko wykwalifikowaną i wykwalifikowaną kadrę. Ta siła robocza przyszłości jest kluczem do konkurencyjności i wzrostu w sektorze.

Modelowanie cyfrowe i paszporty produktów

Naturalnie, obecny trend szybkiej mody – odzież kupowana tanio i szybko wyrzucana – jest całkowicie sprzeczny z bardziej zrównoważoną wizją przyszłości, a wizja 2030 dla tekstyliów Komisji Europejskiej ma tę praktykę wprost na celowniku. Co więcej, od producentów oczekuje się, że w miarę możliwości będą wykorzystywać włókna pochodzące z recyklingu i upewnić się, że ich odzież jest trwała, nadająca się do naprawy, wolna od wszelkich niebezpiecznych materiałów i wreszcie sama nadaje się do recyklingu. Będzie to miało wpływ na każdy etap życia odzieży, od pozyskania materiału i przygotowania go do tkania, przez wybielanie i farbowanie, dystrybucję, a następnie, gdy ubranie nie będzie już potrzebne, dążenie do dostarczenia jak największej jego ilości z powrotem do ta sama zamknięta pętla.

Jednym ze sposobów na poprawę zrównoważonego rozwoju jest obniżenie kosztów wysyłki i zapewnienie zlokalizowanej produkcji na rynkach lokalnych

Konferencja ESMA podkreśla szereg procesów, za pomocą których można osiągnąć te cele, przy czym eko-projektowanie jest na pierwszym planie, aby zapewnić, po pierwsze, poprzez wykorzystanie modelowania cyfrowego, a następnie wydruków 3D prototypów, że odpady są ograniczone do absolutnego minimum podczas produkcji.

Jednak ta cyfryzacja wykracza poza fazę projektowania i obejmuje cały łańcuch dostaw i model biznesowy, aby chronić się przed nadprodukcją i nieefektywnością w dalszej części łańcucha dostaw.

Digitalizacja na etapie projektowania obejmuje:

• Technologie do szkicowania i rysowania
• CAD 2D i 3D
• Skanowanie ciała 3D
• Tkaniny cyfrowe
• Przewidywanie zachowania tkaniny za pomocą właściwości mechanicznych i uczenia maszynowego

Digitalizacja na etapie produkcji tkanin obejmuje:

• Robienie na drutach
• Druk cyfrowy
• AI do planowania i projektowania układu produkcji (technologie optymalizacji)
• AI w celu doboru odpowiednich procesów i sprzętu w celu minimalizacji zanieczyszczeń (systemy eksperckie)
• Sztuczna inteligencja do wyboru procesów i zasobów w celu zmniejszenia kosztów ogólnych (systemy wspomagania decyzji)
• Wizja komputerowa do kontroli jakości
• Tolerancja AI dla dopasowania kolorów tkanin

Każdej odzieży należy następnie wydać własny cyfrowy paszport produktu – etykietę, która szczegółowo określa jej pochodzenie i możliwość recyklingu, a także ekologiczne poświadczenia, dzięki czemu konsumenci mogą być w pełni poinformowani o dokonywanych przez nich zakupach.

Produkcja lokalna

Szacuje się, że w 2021 r. obroty europejskiego przemysłu tekstylnego wyniosą 147 mld euro, ale deficyt handlowy z resztą świata wynosi prawie jedną trzecią tej kwoty, więc jednym ze sposobów na poprawę zrównoważonego rozwoju jest zmniejszenie kosztów wysyłki i zapewnienie produkcja na rynki lokalne. Tekstylia wyprodukowane w Chinach lub Bangladeszu zazwyczaj potrzebują 30 dni na wysłanie do Europy, a wpływ na środowisko, a także taryfy zwiększają koszty, co sprawia, że dążenie do większej liczby produktów rodzimych jest tym ważniejsze – zwłaszcza gdy zrównoważona gospodarka o obiegu zamkniętym jest w zasięgu ręki.

Spośród 1,3 miliona pracowników w europejskim sektorze tekstylnym, 25-30% przejdzie na emeryturę do 2030 r., ustępując miejsca całej transzy nowych talentów wchodzących do branży, którzy będą podatni na zmieniające się praktyki pracy – zwłaszcza biorąc pod uwagę nowy nacisk na technologie cyfrowe – i może pomóc ożywić i przyspieszyć te zmiany. W końcu rok 2030 to nie koniec historii, a ponieważ technologia druku 3D jest ogłaszana jako coś z czwartej rewolucji przemysłowej (lub Przemysłu 4.0), branża tekstylna i odzieżowa powinna być idealnie przygotowana do stawienia czoła wyzwaniom przyszłości opierając się na innowacjach przedstawionych w moim przemówieniu.

Alexandra De Raeve jest kierownikiem Centrum Badawczego FTILab+ na Uniwersytecie Nauk Stosowanych i Sztuki HoGent .