Wspólny język do drukowania?

Dr David Penfold, Edgerton Publishing Services - były starszy wykładowca na University of the Arts (Londyn) i Visiting Fellow w Nottingham Business School - w sprawie standaryzacji warunków drukowania.

Opowiedz nam o swojej pracy w komitecie ISO / TC 130 (technologie druku i grafiki) ...

Jestem przewodniczącym Grupy Roboczej 1 (terminologia). Od kilku lat główną działalnością WG1 jest opracowywanie standardu korektorskiego ISO 5776, który obejmuje standardowe znaki korekty korektorów zarówno dla języków alfabetycznych, jak i logograficznych (chiński i japoński). Jest to obecnie zmieniane, aby uwzględnić koreański, który jest językiem alfabetycznym i sylabicznym. Powinienem podkreślić, że nie mówię w żadnym z tych języków, ale w grupie roboczej są eksperci, którzy są native speakerami.

WG1 podjęła się również zadania ujednolicenia terminów i warunków stosowanych w normach opracowanych przez inne grupy robocze w ISO / TC 130 w celu zmniejszenia liczby definicji tego samego terminu i pomocy innym grupom roboczym w razie potrzeby. zdefiniować termin. Istnieją reguły ISO dotyczące definicji, a my również staramy się dostosować wszystkie definicje do tych zasad. Obecnie jesteśmy na etapie przejściowym, kiedy przyglądamy się temu, co można określić jako podstawowy zestaw terminów, który możemy umieścić na stronie ISO / TC 130 i udostępnić do tłumaczenia na języki inne niż angielski.

David Penfold

Jestem również członkiem WG12 (post-press), chociaż nie jestem ekspertem w tej dziedzinie. Dobrze by było, gdyby więcej tych, którzy mają w tej dziedzinie doświadczenie, jako producenci lub użytkownicy urządzeń wykończeniowych, brało aktywny udział w tworzeniu standardów w tym obszarze.

Jestem członkiem Task Force 3, która została utworzona kilka lat temu w celu spojrzenia na przyszły kierunek ISO / TC 130. Niedawno zakończyła rewizję strategicznego biznesplanu dla ISO / TC 130 i jest również odpowiedzialna za stosunkowo nowa odpowiednia strona internetowa.

Jak wygląda standaryzacja terminologii w druku?

Zupełnie poza kwestiami, o których wspomniałem powyżej, posiadanie standardowej terminologii oznacza, że każdy wie, do czego się odnosi, gdy używany jest określony termin.

Jakie są trudności? Dlaczego jeszcze tego nie zrobiono?

Istnieją potencjalne trudności, gdy termin oznacza różne rzeczy dla różnych osób. Tak więc posiadanie standardowych definicji (może więcej niż jednej dla danego terminu) powinno wyjaśnić sytuację. I stało się; kilka lat temu wyprodukowano ISO 12637, w którym zdefiniowano terminy. Jednak istnieje wiele terminów, których nie było w tym standardzie, a także wiele definicji różniących się od tych w tym standardzie. Niniejsza praca jest próbą zaktualizowania tego zagadnienia, ale nie jest to obszar, który wielu uważa za priorytetowy.

Czy w przyszłości stanie się to coraz większym problemem? Czy są jakieś przykłady typowych nieporozumień?

To już jest problem, chociaż potrzebna jest bardziej taksonomia lub ontologia (którą chciałbym, aby rozwijała się WG1). Przyczyna tego nie jest wyłącznie techniczna, chociaż pomocne byłoby spojrzenie na konkretny termin w kontekście, ale jest również związana z postrzeganiem branży. Nie ma standardowego kodu klasyfikacji branżowej (SIC) dla całej branży poligraficznej, więc pomimo tego, że jest to branża o jednym z największych obrotów, nie jest postrzegana jako duża branża przez rządy i statystyki gospodarcze. Obecnie problemem tym zajmuje się grupa w USA, której celem jest stworzenie podstawowej taksonomii, tak aby było jasne, jakie działania należy uwzględnić jako część sektora poligraficznego.

Są więc nieporozumienia, ale nie tak wiele z technologii. Niektóre koncepcje, szczególnie związane z kolorem, są trudne do zrozumienia i czasami sprzeczne z intuicją, ale brak zrozumienia w szerszym świecie jest poważniejszy. Ludzie nie doceniają tego, że drukowanie obejmuje takie obszary, jak zarządzanie kolorami i chemia technologii atramentowej, aż po drukowanie ogromnych okładek budynków i że chociaż technologie cyfrowe i publikacje elektroniczne poczyniły wielkie postępy w branży wydawniczej, drukowanie jest wszystkim. -wszechobecny i częścią życia każdego.

Standaryzacja terminologii może oczywiście tylko w niewielkim stopniu przyczynić się do rozwiązania tego problemu, ale powinno być oczywiste, że jeśli wszyscy nie zgadzają się co do tego, o czym się mówi, zawsze istnieje możliwość pomyłki.

Czy są języki, w których trudno jest porozumiewać się terminami technicznymi, lub techniki, w których trudno się porozumieć?

Nie jestem lingwistą, więc nie jestem pewien, czy potrafię odpowiedzieć na pierwszą część tego pytania, poza tym, że wśród krajów należących do ISO / TC 130 (ok. branże), tworzenie standardów przebiega dość sprawnie przez większość czasu. Chociaż normy są opracowywane w języku angielskim, czasami jako podstawę wykorzystują one standard z jednego lub drugiego kraju (nie pierwotnie w języku angielskim), więc wydaje się, że wśród tych krajów istnieje ogólne zrozumienie tej dziedziny.



Jak w każdej dziedzinie, niektóre koncepcje wymagają dość głębokiego zrozumienia. Wspomniałem powyżej o kolorze, są też kwestie związane z wymianą danych i podobnymi tematami, które wymagają zaplecza technicznego. Podobnie, praktyczne aspekty drukowania wymagają szkolenia, ale wykracza to poza zakres opracowywania standardów.

Skoro istnieją międzynarodowe znaki dotyczące korekty, czy jest coś podobnego do druku?

Oczywiście w druku typograficznym istnieje znacznie bliższy związek między układem strony a jej drukiem niż w przypadku większości stosowanych obecnie metod drukowania, kiedy dostarczany jest plik cyfrowy i efektywnie powstaje obraz, który jest przenoszony na drukarkę. podłoże. Tak więc wcześniejsze znaki korekty próbnej obejmowały problemy z drukowaniem.

Znaki w ISO 5776 obejmują tylko tekst, więc może zaistnieć potrzeba opracowania standardowych znaków w celu skorygowania błędów w reprodukcji obrazu, ale nawet tutaj zwykle nie jest to rzeczywisty druk, który jest poprawiany. To samo dotyczy nieprawidłowych impozycji, złych marginesów stron, nieprawidłowych szerokości grzbietów książek i wielu innych błędów, które występują przy różnych typach druku.

Dokładny sposób, w jaki można by opracować międzynarodowe symbole korekcyjne do druku, nie jest jasny i nie widziałem na nie żadnego zapotrzebowania. Gdyby coś takiego zostało opracowane, pierwszym etapem byłoby zdefiniowanie rodzajów występujących błędów. Bez porozumienia nie dałoby się wypracować sposobów wskazania błędów.