Hoe perfect kleurbeheer te bereiken op meerdere substraten

Een spectrofotometer en linearisatieplannen zijn essentieel om de consistentie en kwaliteit te behouden, zeggen experts uit EFI en Caldera.

Welke substraten heeft u het gemakkelijkst gevonden om te profileren en waarom?

Michael Dreher, directeur strategische en technische partnerschappen, Caldera: de duurste! Waarom? Omdat ze meestal in Duitsland of Oostenrijk worden geproduceerd. Die jongens kennen hun spullen en kunnen dezelfde kwaliteit leveren voor elke batch substraten die ze produceren.
Chris Schowalter, directeur Market Segment Management, EFI: zelfklevende film (polymeer) is het meest rechttoe rechtaan. Het is zeer goed voor toepassingen op middellange en lange termijn, zowel binnen als buiten. Dit soort media heeft een lange levensduur en vormstabiliteit.

Voor proefdrukken raad ik microporeus PE (polyethyleen) gecoat papier aan met een witte punt dicht bij de referentie, bijv. FOGRA51. Dit maakt proefdrukken mogelijk zonder simulatie van wit papier. Met dit soort media kunt u een zeer breed kleurengamma bestrijken, wat belangrijk is voor proefkleuren.

Wat zijn de belangrijkste overwegingen om een gemeenschappelijke kleurweergave te bereiken (gezien de grote verscheidenheid aan kenmerken die te vinden zijn in grootformaatmedia)?

Chris Schowalter, EFI: De volgende items zijn belangrijk / nuttig:

• Een vergelijkbaar witpunt
• Een vergelijkbare hoeveelheid optische witmakers (OBA's)
• Glans van de media
• Gebruik een sterke generatie zwart om metamerische effecten te minimaliseren, met name om de kleurbeheerde grijsbalans te stabiliseren
• Vergelijkbare gammatoewijzingsmethode voor kleuren buiten het gamma (behoud van visuele tinten)
• Gamut-kleuren toewijzen aan "geheugenkleuren" zoals blauwe lucht, groen gras (dit is verwerking van beeldverbetering in plaats van kleurbeheer)
• Huidtinten behouden
• Blackpoint-compensatie (om het grootste deel van het dynamische bereik van de printers in lichtheid te benutten).

Wat zijn volgens u de belangrijkste uitdagingen waarmee uw software wordt geconfronteerd?

Chris Schowalter: Nauwkeurig karakteriseren van printsystemen met hun verschillende opties (printresoluties, kleurconfiguraties, mediatypen, enzovoort) en hun integratie om maximale kleurgetrouwheid te garanderen voor vele toepassingen.

Bij EFI combineren we het beste van twee werelden. We stellen de gebruiker in staat om optimalisaties (iteraties) van een kleurreproductie uit te voeren zonder ooit de wereld van industrie-conforme ICC-kleurprofielen te hoeven verlaten.

Michael Dreher: We hebben de mogelijkheid om meerdere spectrofotometer-apparaten aan te sturen, zodat we, afhankelijk van het gebruikte substraat, de kleuruitvoer kunnen optimaliseren om een gemeenschappelijk uiterlijk van kleuren te bereiken.

Met betrekking tot meetapparatuur, welk type spectrofotometer is van toepassing op welke mediagroep en waar zou een colorimeter of densitometer waarde hebben?

Michael Dreher: Je moet de juiste spectrofotometer kiezen, afhankelijk van het substraat dat je voor je productie wilt gebruiken: "Als ik voetbal op gras wil spelen, heb ik schoenen met studs nodig." Het is hetzelfde verhaal met de spectrofotometer. Als ik transparant substraat moet kalibreren, moet ik een spectrofotometer hebben die compatibel is met transmissieve uitlezing. Als ik een textiel moet kalibreren, heb ik er een nodig met een specifiek leesopening (bijvoorbeeld 8 mm).

Spectrofotometers kunnen lezen in de spectrale en lab-modus. U hoeft geen extra meetinstrument aan te schaffen.

Als ik op gras wil voetballen, heb ik schoenen met studs nodig. Het is hetzelfde verhaal met de spectrofotometer

Chris Schowalter:
Backlit toepassingen: spectrofotometer met transmissie-ondersteuning.
Media met OBA: v spectrofotometer met M1 / M2-ondersteuning.
Textielmedia: spectrofotometer met groot diafragma aanbevolen.

Een spectrofotometer kan worden gebruikt om de optische dichtheid te meten op dezelfde manier als een densitometer, dus ik zie geen noodzaak om een densitometer te gebruiken wanneer er een spectrofotometer beschikbaar is. Over het algemeen is een densitometer een goed hulpmiddel om de inktdikte van twee prints of printprocessen die dezelfde inkt gebruiken te vergelijken. Aangezien dit bij digitaal printen meestal niet het geval is (om dezelfde inkt te hebben (en slechts één per kleur) is een densitometer niet zinvol.

Hoe beoordelen we de overeenkomst tussen instrumenten en de impact ervan op tolerantie? Hoe zorgt u voor consistentie door middel van kalibratie?

Michael Dreher: Spectrofotometers moeten na een aantal maanden door de fabrikant worden gekalibreerd. Ze stellen een onderhoudsprogramma voor om hun apparaat opnieuw te kalibreren en om kleurconsistentie te garanderen. Sommige RIP-software zoals de onze heeft de mogelijkheid om de klant te waarschuwen wanneer het apparaat opnieuw moet worden gekalibreerd. Het is verplicht.

Chris Schowalter: Dit is een wetenschap op zich en het is moeilijk voor een fabrikant om hier aanbevelingen te doen. Ik raad meestal aan om de gebruikte instrumenten te testen en daarom wordt een specifiek verschil tussen instrumenten vastgesteld. De toleranties die worden gebruikt voor procesbeheersing moeten groter worden gekozen dan de overeenkomst tussen instrumenten. Dit zal vrij snel duidelijk worden of een normalisatie naar hetzelfde instrumentmodel vereist is. Dat is meestal best voordelig.

We kalibreren elk meetinstrument afzonderlijk vóór de meting met behulp van de kalibratiestandaard van de leverancier.

Hoe moeten we beslissen welke meetverlichtingstoestand moet worden gebruikt, namelijk M0, M1, M2 of M3?

Michael Dreher: In overeenstemming met de ISO 13655-standaard werd de "M" -reeks van meetmodusinstellingen gedefinieerd om de lichtomstandigheden te standaardiseren waarbij OBA's in substraten worden gebruikt.

• M0: "Kleurmeetmodus A" spectrale luminantiefactor zonder polarisatiefilter onder een lichtbron die standaardlichtbron A simuleert.

• M1: “Kleurmeetmodus D50” spectrale luminantiefactor zonder polarisatiefilter onder een lichtbron die standaardlichtbron D50 simuleert met de juiste UV-component <400 nm (de meest gebruikte).

• M2: "Kleurmeetmodus UV Cut" spectrale luminantiefactor zonder polarisatiefilter onder een lichtbron die elke standaardverlichting zonder UV-component simuleert

• M3: “Meting met polarisatiefilter” spectrale absorptiegraad (met RGB-filters) of spectrale luminantiefactor (met spectrale scankop) met polarisatiefilterpaar (in uitgestraald en in gereflecteerd licht, kruisen elkaar) onder een lichtbron die elke standaard simuleert lichtbron.

Chris Schowalter, EFI: Het hangt af van het volgende:

• Het aantal OBA's in de media

• Welke meetconditie is gebruikt voor het referentieprofiel

• Meting van natte of droge printkleuren

• De uiteindelijke kijkomgeving en het applicatietype.

Wat is het belang van linearisatie en inktbeperking voor profilering?

Michael Dreher: Het is de basis van kleurbeheer.

Per inktkanaal moet u de inkthoeveelheid definiëren die het substraat aankan. Vervolgens kunt u de inkten met elkaar mengen en de maximale inktbeperking definiëren. Als u klaar bent, als u weet hoeveel inkt uw substraat aankan en hoe snel de inkt kan drogen, kunt u beginnen met het profileren. Natuurlijk moet je hiervoor RIP-software gebruiken. Het wordt een echt pluspunt wanneer u profielen voor meerdere substraten op meerdere printers moet bouwen.

Chris Schowalter: De linearisatie en de inktbeperking voor profilering is een zeer belangrijke stap, omdat de linearisatie een lineaire relatie tot stand brengt tussen de gedrukte inkt en de visueel waargenomen kleur. De schaal om deze relatie typisch te meten is kleurverschil.
De inktbeperking is ook nuttig om de hoeveelheid inkt die betrekking heeft op het medium te optimaliseren en u kunt stoppen wanneer extra inkt niet resulteert in een significante kleurverandering in kleur. Dit maakt het linearisatieproces een beetje gemakkelijker omdat het interessegebied (waar de kleur aanzienlijk verandert) nauwkeuriger wordt bemonsterd.

Het toepassen van een (totale) inktlimiet helpt ook om ongewenste afdrukartefacten als gevolg van een teveel aan inkt te voorkomen, zoals:

• Overstroming, doorbloeding (laagviskeuze / zeer vloeibare inkt)

• Randen, spikkels, vlekken, samensmelting

• Media rimpels

• Inktlaag te dik (UV-inkten)

• Uithardingsproblemen (UV-inkten)

• ... en om de droogtijd voor inkt op waterbasis te verminderen / optimaliseren.

Wat zijn volgens u de belangrijkste voordelen van goed uitgevoerd kleurbeheer?

Michael Dreher: De mogelijkheid om meerdere kleuren op verschillende substraten te matchen, met verschillende inktsoorten en verschillende printtechnologieën, bij verschillende printsnelheden.

Chris Schowalter: Het belangrijkste voordeel van goed uitgevoerd kleurbeheer is een gecontroleerde conversie tussen de kleurrepresentaties van verschillende apparaten met verschillende kleurengamma's om visuele kleurconsistentie en reproduceerbaarheid te garanderen.

Bovendien zorgen een uiterst nauwkeurige CMM en hoogwaardige ICC-profielen in combinatie met een high-fidelity RIP voor maximale kleurkwaliteit, zoals het afdrukken van vloeiende verlopen / vignetten zonder visuele artefacten en een kleurengamma met een maximaal dynamisch bereik in zowel kleur als lichtheid .