Graeme interviewt Michel Caza, grondlegger en voormalig president van FESPA

Graeme Richardson-Locke bezoekt Brighton om Michel Caza te interviewen. Michel deelt zijn visie op scherm- en digitaal printen en de mogelijkheden die er zijn om deze printprocessen te promoten.

Een van de grote voorrechten van mijn rol als Technical Support Manager bij FESPA is dat ik tijd mag doorbrengen met enkele van de meest gerespecteerde en ervaren figuren in onze gemeenschap.

Ik maakte van de gelegenheid gebruik om Michel Caza, een van de oprichters van FESPA, te vragen of hij bereid was met mij af te spreken om van gedachten te wisselen over scherm en digitaal printen. Ik wilde ook weten waar hij de mogelijkheden ziet om deze meest flexibele printprocessen te promoten.

Wanneer hield u voor het eerst een zeefdrukwisser vast?

Ruim 63 jaar geleden, in mei 1955 (ik was 20 jaar oud). Zoals ik in mijn boek vertel, een studentenjob bij BMJ, een beroemde en technisch geavanceerde werkplaats in het centrum van Stockholm, Zweden.

Wanneer besefte je dat je een baan had gevonden die een levenslange passie zou worden?

Na deze avonden van 'ongedwongen' werk, ontdekte ik dat zeefdruk veel leuker en interessanter was dan de psychosociologie die ik aan de universiteit zou studeren en ik vroeg om voltijds te worden aangenomen in november 1955 - en sindsdien, Ik ben niet gestopt met zeefdrukken.

Welke parels van wijsheid zou u de jongere leden van onze gemeenschap aanbieden die hun toekomst in gedrukte vorm willen vastleggen?

Dus het aanbieden van parels van wijsheid is niet echt mijn ding! Integendeel, ik zou zeggen: "Wees niet te wijs, probeer alles, doe domme dingen en maak fouten, maar ... DURF!"

Luister vooral nooit naar mensen die je vertellen met een heleboel "feiten" dat "het onmogelijk is" ... Een heel groot deel van wat ik heb geprobeerd, gedaan, gezocht, gevonden, is "onmogelijk" voor een heleboel zeer bekwame specialisten bij mijn leveranciers door de jaren heen! UV-zeefdruk of digitaal ... onmogelijk. UV-keramiek ... onmogelijk, zeefdruk 300 lpi ... onmogelijk, halftoonafdruk zonder stippen of nu in stochastische 15 micron ... onmogelijk, afdrukken in waterige UV in 300 lpi op katoen ... onmogelijk, maak een inkt "thixotroop" "... onmogelijk, beperk de dimensionale veranderingen gerelateerd aan de IR-warmte die wordt uitgestraald door UV-lampen ... onmogelijk, maak ICC-profielen voor zeefdruk ... onmogelijk, gebruik digitaal in prepress zeefdruk (sinds 1988 voor mij) .. onmogelijk, enz.

Al deze voorbeelden en andere in het verbeteren van rakels, machines, stoffen, frames en hun spanning, vervangen de "tijdsduur" voor het belichten van het scherm door "afgemeten doses licht" en hopen "speciale effecten".

Ik zei altijd: "Wat je zegt is onmogelijk - ik doe het elke dag in mijn gezelschap". Ooit werd ik zelfs de specialist in "vijfpotige schapen"!

Wat heeft je gemotiveerd om uitdagingen op te lossen waar anderen misschien net van richting zijn veranderd?

Misschien mijn ego! En vooral wat ik je net vertelde over "het onmogelijke".

Mijn manier om 'technisch' te doen was en is nog steeds 'dingen doen' en vervolgens uitleggen waarom het werkt: eerst oefenen, daarna theorie.

Hoewel bekend is dat je de artistieke waarde van het werk dat je print liever niet beoordeelt, waren er projecten die je bijzonder gelukkig maakten?

In de kunst oordeel ik niet over "artistieke kwaliteit" of "stijl" ... ik zeg gewoon "ik hou van, of ik hou minder van (of helemaal niet)" en dit kan in elke bestaande artistieke stijl zijn ... Dus daar zijn natuurlijk veel kunstwerken, maar ook in reclame, POP-prints, keramiek, de elektronica-industrie of de glasindustrie, waar ik gelukkig van ben geworden. Het is onmogelijk om er een te kiezen!

In 55 jaar in print moet je een slechte dag of twee hebben gehad. Wat is de oorzaak van je grootste frustratie?

Natuurlijk! Maar zoals altijd voor mij, hielpen deze teleurstellingen of problemen me om "terug te stuiteren" met meer ervaring. In 1968 doodde de studenten- en arbeidersrevolutie en de gevolgen daarvan mijn eerste bedrijf, dus creëerde ik een nieuw bedrijf (meer hierover in mijn boek). In 1978 had ik een beetje genoeg van de druk van het management van een bedrijf en de beperkingen ervan. Ik wilde alleen technisch onderzoek en R&D doen; er gebeurde echter een grote order voor kunstafdrukken. Dat 'dwong' me om terug te keren naar zeefdruk in de kunst, en daarna nog een keer in de reclame.

Bent u van mening dat milieuverantwoordelijkheid een voorwaarde is voor een bedrijf dat handelt of een luxe die door de overheid moet worden gehandhaafd?

Ik begon te verbeteren door te weigeren oplosmiddelen te gebruiken, en dit leidde tot de ontwikkeling van UV-uithardende zeefinkt. Eerlijk gezegd zag ik destijds in 1976 vooral de enorme technische voordelen van UV-zeefdruk in plaats van een focus op milieuvooruitgang.

In 2001 raakte ik meer betrokken bij het ondersteunen van de bescherming van de gezondheid en het milieu van printers door Screenprinting: A Guide for a Clean Planet te schrijven . Het werd in 2006 in het Engels vertaald en werd in 2008 de FESPA Planet Friendly Guide na mijn samenwerking met Paul Machin en uitgebreid tot digitaal printen. We updaten al 10 jaar regelmatig en nu zal FESPA in 2019 een nieuwe herziening ontwikkelen.

Dus voor mij is het duidelijk, een absolute noodzaak en vooral geen luxe! Bovendien, aangezien meer klanten en eindgebruikers naar duurzaam supply chain management kijken, is het een essentieel onderdeel van uw bedrijfsplan.

Ik heb in je boek opgemerkt dat voor één project de toepassing van schaamhaar nodig was om sommige prints te verfraaien! Met welke andere ongebruikelijke materialen heb je gewerkt?

Afgezien van het feit dat in het grappige geval van deze print, verfraaid door de kunstenaar zelf met ezelhaar om schaamhaar na te bootsen, ik naast de pure zeefdruk eigenlijk een aantal onconventionele producten gebruikte. Deze omvatten stof, steenkoolkorrels, zand, grind, bladgoud en ik weet zeker dat ik andere producten ben vergeten.

U wordt gecrediteerd voor de commercialisering van UV-uithardende inkten en superfijne halftoonrasters. Wilt u hierop reageren en zijn er andere prestaties die mogelijk over het hoofd zijn gezien?

Zoals ik al eerder zei, is het regelmatig doen van het 'onmogelijke' standaard geworden. Ik ben jarenlang betrokken geweest bij het schrijven van artikelen en het presenteren op conferenties over de hele wereld om deze technische verbeteringen uit te leggen, maar ik heb ook bijgedragen aan hun ontwikkeling en uitvinding.

Zoals ik vaak uitleg, zijn veel van deze uitvindingen, bevindingen of verbeteringen tot stand gekomen door samenwerking met anderen. Een uitzondering hierop is halftoon zonder zichtbare stippen, de ultrafijne schermregel en de gerelateerde ICC-profilering (voorafgaand aan de bestaande term) waarvoor ik in het begin geen hulp had, hierin werkte ik alleen.

Ik heb met Jacques Mounier en Jean-Pierre Vivès bij Dubuit Inks in Frankrijk gewerkt om thixotrope UV-inkten te ontwikkelen. Daarna met SS Thal (wat Sefar werd) in Zwitserland om gekleurd zeefgaas te ontwikkelen en verder naar 'gekalanderd' gaas voor UV. Ik heb ook samengewerkt met Don Newman in de VS om het Newman Roller-frame te verbeteren, dat bekend staat om zijn vermogen om zeefgaas opnieuw te spannen om een zeer hoge spanning te bereiken.

Door mijn lange carrière heb ik de verbetering van automatische persen ondersteund, werkend met Åke Svantesson bij Svecia in Zweden en vooral met Umberto Brasa van SiasPrint in Italië voor de zeefdrukken en voor de eerste UV digitale pers. Ik was betrokken bij de ontwikkeling van UV-glazuren voor keramiek en glas met het bedrijf Jonson-Mattey. Alex Zuckerman van Fimor en ik hebben stabielere, krachtigere rakels gemaakt die nog steeds worden gerespecteerd en veel worden gebruikt in veeleisende toepassingen. Bijna eindelijk - maar omdat ik nog niet klaar ben - hielp ik bij het 'afkoelen' van de UV-inkten nadat ik onder de lampen in de uithardingseenheid van Machines Dubuit was gepasseerd en vervolgens met Siasprint.

Ik heb altijd gedacht en machine- en productfabrikanten ertoe aangezet te begrijpen dat het aan ons, de drukkers, was om hen te vertellen wat we nodig hebben en niet om ons dingen op te leggen die zij 'goed voor ons' vinden!

Ik ben benieuwd of u denkt dat het beter is om een 90 lpi boven een 120 lpi AM-scherm te kiezen als u hiermee TVI (Tonal Value Increase) beter op de pers kunt bedienen?

Beide zijn naar mijn mening slecht! Het is beter om te kiezen tussen 100 en 125 lpi. Dat gezegd hebbende, het is absoluut geen probleem voor mij! Ik beheer deze schermregels evenals 150, 175, 200 of 300 lpi AM. Eerlijk gezegd zie ik geen probleem.

Wat betreft het aantal lpi, ik gebruik nooit inch-afgeleide lineature zoals 90 of 133 lpi, maar altijd veelvouden van 25 die beter passen bij het aantal draden van schermweefsels die altijd in centimeters zijn geweven, onder andere om problemen van primaire moiré op te lossen.

Vindt u, als grondlegger van FESPA en voormalig president, dat de federatie nog steeds even relevant is als voordat YouTube en internet de bedrijfsnetwerken verstoorden?

Ik denk dat FESPA voor uitdagingen staat om zijn invloed te vergroten en voort te bouwen op zijn succes, maar naar mijn mening heeft het niets te maken met de komst van internet of YouTube. FESPA gebruikt deze kanalen, maar realiseert nog steeds volledige betrokkenheid bij de aangesloten verenigingen. De kracht zal komen van meer online bedrijfsadvies, technische en marktinformatie in een altijd toegankelijke 'FESPA Cloud' zoals het huidige extranet. Dit zou de reikwijdte en het bereik van FESPA vergroten en haar reputatie bij de ledenverenigingen - en op hun beurt de leden van de nationale verenigingen - verbeteren.

Bovendien zou het de banden kunnen versterken met exposanten van zijn tentoonstellingen en hun bezoekers / klanten, niet noodzakelijk leden van FESPA-verenigingen.

Aangezien FESPA zijn strategie implementeert om zijn waarde te leiden en uit te breiden, zal het hard moeten blijven werken om zijn banden met tangentiële markten te ontwikkelen, die nieuwer zijn voor de ontwrichtende voordelen van roll-to-roll digitale beeldverwerking zoals binnen- en buitendecoratie en textiel. Als contrapunt groeit zeefdruk in kledingdecoratie en industriële toepassingen. Alle sectoren zijn relevant voor FESPA en ontwikkelen zich snel in al deze beeldvormende technologieën.

FESPA zou ook profiteren van het promoten van het enorme scala aan zowel creatieve als functionele applicaties die vallen onder de ledenpool van leden en ik vertrouw erop dat het team de decennia van werk die hebben plaatsgevonden om de reputatie van FESPA te vestigen, zal verdedigen en verder zal helpen om de uitdagingen aan te gaan verder.