Snelle mode vertragen

Als oprichter en CEO van de in Londen gevestigde non-profit kledingfabrikant Fashion Enter, wilde Jenny Holloway de dingen anders aanpakken. Nu COVID en Brexit het commerciële landschap hervormen, zijn haar ideeën nog nooit zo relevant geweest.

Jenny Holloway weet hoe de kledingsector werkt. Na meer dan 30 jaar in de mode-industrie - eerst als inkoper voor de Britse firma's Littlewoods, M&S en Principles for Women, daarna zes jaar als brancheadviseur bij door de overheid gefinancierde initiatieven zoals het London Fashion Forum - zou ze dat moeten doen.

Toen ze echter in 2006 Fashion Enter startte, besloot ze dat ze meer wilde doen dan alleen een succesvol bedrijf runnen.

“In de jaren negentig verloor ik een bedrijf dat ik 10 jaar had gehad door een gewetenloze derde die ik had vertrouwd. Ik denk dat de schok van het feit dat ik zo dom en naïef ben, me deed denken dat als dat is wat geld met je doet, ik een sociale onderneming zal worden en iets goeds zal doen, ”zegt Jenny.

“Dus Fashion Enter is ontstaan uit de wortels van het London Fashion Forum. We wilden jonge ontwerpers en nieuwe merken helpen, en we gaven ze echt eerlijk, praktisch en pragmatisch advies. Onze wortels liggen vooral in sociaal ondernemen, duurzaamheid, ethisch handelen en in het algemeen over het helpen van mensen om te slagen. "

Van winkel tot fabrieksvloer

Fashion Enter begon zijn leven in een winkel in een winkelcentrum in Croydon, maar Jenny realiseerde zich dat een van de constante uitdagingen voor jonge designermerken het vinden van een betrouwbare productiebasis was. Om dit op te lossen stelde ze een klein team samen dat samples kon maken. Dat trok de aandacht van internetkledinggigant Asos, die het team van Jenny de opdracht gaf om persvoorbeelden te maken.

"Toen ontmoette ik heel toevallig Nick Robinson, die de CEO van Asos was, en ik maakte een heel nonchalante opmerking in de trant van: 'Als je speed-and-response-mode gaat doen, dan heb je eigenlijk een fabriek in het VK om de productie heel snel om te draaien '', zegt Jenny.

We hadden snel geld kunnen verdienen, we hadden kunnen uitbesteden, we hadden mensen niet goed kunnen betalen, maar we hebben alles vanaf dag één correct gedaan

"Hij zei: 'Dat is een heel slim idee - hoeveel zou het zijn om een fabriek te openen?' Eerlijk gezegd had ik geen idee, maar ik zou die kans niet voorbij laten gaan, dus zei ik: 'Ik denk ongeveer £ 250.000.' Toen, binnen vier weken, hadden we £ 230.000 op onze bank gestort en openden we een fabriek. "

Als eigen, kleine productiefaciliteit voor Asos, werd het managen van een fabriek een soort vuurproef en Jenny zegt dat het een paar jaar heeft geduurd voordat alles goed werkte.

'Het enige waar ik echter trots op was, was dat we onze normen of onze ethiek niet in gevaar brachten. We hadden snel geld kunnen verdienen, we hadden kunnen uitbesteden, we hadden mensen niet goed kunnen betalen, maar we hebben alles vanaf dag één goed gedaan. "

“Dat heeft ons heel goed van pas gebracht en het heeft echt 12 jaar geduurd voordat de rest van de branche bij was waar we waren. We hebben een diepe basis van kwaliteit en normen, en vandaag - waar retailers op zoek zijn naar traceerbaarheid en duurzaamheid en ethische productie - telt dat veel. "

Verbetering van de productiviteit

Goede bedoelingen alleen zijn echter niet voldoende om succes te garanderen en Fashion Enter heeft technologie en prestatiegerelateerde beloningssystemen gebruikt om de productiviteit te maximaliseren.

“Het unieke van het bedrijf is dat we oprecht het beste willen voor iedereen waarmee we samenwerken. We kwamen echter op een punt waarop we langzame, gemiddelde en snelle machinisten hadden. Hoewel er tussen hen een verschil in beloning was, maakte het absoluut geen verschil voor de productiviteit en dat had gevolgen voor het bedrijf ”, zegt Jenny.

“We vonden een inspirerende webontwikkelaar genaamd Mark Randall die een kritisch pad-systeem had. Ik zei dat er een manier moet zijn om de productie te monitoren en real-time gegevens te krijgen. Het kostte vier jaar om het Galaxius-systeem dat we nu gebruiken te perfectioneren, maar nu weten we wie precies welke steek op welk kledingstuk heeft gemaakt, op welk tijdstip en wat ze hebben verdiend. Het systeem is absoluut fantastisch en onze productiviteit is met 60% gestegen. "

De Fashion Enter-fabriek in Wales

Naast het verhogen van de productiviteit is Fashion Enter ook aanzienlijk uitgebreid, met als belangrijke recente ontwikkeling de opening van een nieuwe fabriek in Wales.

“Wales is ontstaan door het overlijden van Laura Ashley. Ik kon gewoon niet geloven dat deze borduursters - van wie sommigen 44 jaar voor Laura Ashley werkten - zonder werk zaten, ”zegt Jenny.

'Ik dacht ook: wanneer vind je ooit 60 tot 90 naaisters in één gebied? Het vinden van geschoold personeel van die omvang is ongehoord. Binnen vijf weken na het aannemen van een vervallen kelder hebben we het omgedraaid en hebben we de fabriek ongeveer een maand geleden geopend. Het is ook geweldig voor de omgeving in Newtown - dit zijn goede, hardwerkende mensen die echt niet verdienden wat er met hen is gebeurd. "

Kijkend naar de toekomst

Wales is niet het einde van het snelgroeiende Fashion Enter-imperium. Er is de Fashion Capital-website, zakelijke mentoring, leerlingplaatsen en een breed scala aan speciale projecten, en Jenny kijkt ook naar de toekomst met Fashion Enter's Fashion Technology Academy, die de borduursters van morgen opleidt. In de hele organisatie wordt een combinatie van eenvoudige maatregelen en opkomende technologie gebruikt om de verantwoordelijkheid voor het milieu te ondersteunen, zoals de VN-doelstellingen voor duurzame ontwikkeling .

“We geloven echt in technologieën zoals Optitex en andere 2D- en 3D-technologie die helpt te besparen op monsters, het kopen van stoffen en arbeid. Toen we de technologie-academie openden, bestelden we voor £ 230.000 aan software, die we graag gebruiken om een nieuwe generatie les te geven, ”zegt Jenny.

“Op het gebied van duurzaamheid doen we ook alles, van het hergebruiken van bedrukt kopieerpapier tot het weggooien van afvalstof in de academie, en kleinere stukjes die we weggeven aan scholen of ontwerpers die er bikini's van maken.

Onder het publiek denk ik dat er ook een ontwaken is, een besef dat de dingen niet kunnen doorgaan zoals ze zijn

“Ik vind dat duurzaamheid absoluut bij elk contactpunt van het kledingproces moet voorkomen. We hebben altijd gezegd dat we geen stoffen importeren. We importeren het garen maar breien het in Leicester. We krijgen al onze stoffen van Leicester en we hebben onze eigen slow fashion-collectie genaamd 'Belles of London' gecreëerd, die we alleen op bestelling maken. De wol die we daarvoor gebruiken is van Huddersfield en de zijde is van Macclesfield. We hebben dus heel hard geprobeerd om elk element van duurzaamheid in alles wat we doen te integreren. "

Verandering komt eraan

Die overgang naar slow fashion is een andere interessante ontwikkeling. Jenny gelooft dat de combinatie van het streven naar duurzaamheid met de meer directe uitdagingen van COVID en het vertrek van het VK uit de Europese Unie, betekent dat de mode-industrie in het VK aan het veranderen is.

“Ik denk dat de Britse detailhandel ongelooflijk kortzichtig is. Ik kijk naar wat Inditex doet en hoe het echt heeft geïnvesteerd in zijn bevoorradingsbasis en verticaal achterwaarts geïntegreerd is. Voor het leven van mij kan ik niet begrijpen waarom retailers nu niet in de heup zijn aangesloten met hun leveranciersbestand, vooral in het VK. Maar ik denk dat de industrie wakker begint te worden met het idee van de Brexit en de mogelijke problemen die kunnen ontstaan bij het importeren van buiten Groot-Brittannië ”, zegt Jenny.

“Onder het publiek denk ik dat er ook een ontwaken is, een besef dat de dingen niet kunnen doorgaan zoals ze zijn. Mensen willen nog steeds fast fashion - misschien is hun besteedbaar inkomen niet hoog, maar ze willen op vrijdagavond iets nieuws uitgaan. Ik zou daar niemand om oordelen; door alle generaties heen hebben we altijd goedkope mode gehad. Maar ik denk wel dat mensen er meer over nadenken, waar komt dat t-shirt vandaan als het maar £ 1,99 kost?

“Het enige dat op dit moment ontbreekt en waar echt naar moet worden gekeken, is het recyclen en upcyclen van kleding. We zijn in gesprek met een organisatie die een grote operatie heeft om tapijten tot vezels te recyclen voor verschillende producttoepassingen. Maar hoe zit het met alle kleding die we op de vuilnisbelt gooien? Dat zouden we ook moeten kunnen recyclen. Er gebeuren veel geweldige dingen, maar ik denk dat we veel, veel verder kunnen gaan. "

Maar in wezen moet de modewinkelwereld misschien gewoon inhalen wat Jenny leerde toen Fashion Enter begon.

"Wat ik heb gerealiseerd door van de detailhandel als senior koper naar de productie te gaan, is dat de vaardigheidsbasis niet bij de detailhandelaren ligt: de vaardigheidsbasis bij de fabrikanten", zegt Jenny.

“Iedereen kan een kledingstuk uitkiezen, iedereen kan een illustratie maken. Maar om dat kledingstuk echt te maken - met al het knippen en de afwerking, en de patronen en het naaien met vier of vijf verschillende machines - dat is gebaseerd op vaardigheden. En ik vind het best triest dat dat nog steeds niet wordt herkend door retailers. ”