Digitale mode en textiel: de volgende uitdagingen

Alexandra De Raeve, van HOGENT University of Applied Sciences & Arts, over het behoud van de innovatie van de kledingdrukindustrie en het aanpakken van duurzaamheidsproblemen van de sector, door het verder digitaliseren van ontwerp- en productieprocessen.

Het toenemende aantal extreme weersomstandigheden heeft er onvermijdelijk toe geleid dat velen hun gedachten hebben gericht op manieren om de milieu-impact van industrieën te verminderen, en - vooral gezien de traditioneel relatief hoge ecologische voetafdruk - is het geen verrassing dat de mode-industrie voorop zou moeten staan van dit proces. HOGENT University of Applied Sciences & Arts (bekend als HOGENT) is de grootste hogeschool in Vlaanderen, en ik was een keynote spreker op ESMA's onlangs bijeengeroepen textiel-, print- en duurzaamheidsconferentie om manieren te onderzoeken waarop de industrie haar werking kan verbeteren praktijken.

Het doel is om de Europese mode- en textielindustrie in overeenstemming te brengen met de principes die de Europese Green Deal onderstrepen, die zich inzet voor de overgang naar een schonere, meer circulaire economie, met een ambitie zonder vervuiling die zowel het behoud als het herstel van waardevolle ecosystemen. De naleving door de textielindustrie is slechts een klein onderdeel van een economiebreed beleid, waarbij alles van bouw en landbouw tot toerisme en zelfs de lucht- en ruimtevaart- en defensie-industrie naar verwachting aan boord zal komen naarmate de EU haar ambities voor zowel 2030 als 2050 opvoert.

Onderwijs is de sleutel

HOGENT heeft tal van partners opgesteld om mee samen te werken aan het initiatief, variërend van textielfabrikanten tot scholen en onderzoekscentra, terwijl het eigen FTILab+ van de universiteit baanbrekende innovatieve praktijken zal zijn die zich richten op een combinatie van plantaardige materialen, verbeterde kledingprestaties en, cruciaal, een gedigitaliseerde benadering van ontwerp en productie die kan worden doorgevoerd in de industrie als geheel. De vraag naar hooggekwalificeerd en geschoold personeel neemt toe. Dit personeelsbestand van de toekomst is de sleutel tot concurrentievermogen en groei in de sector.

Digitale modellering en productpaspoorten

Uiteraard staat de huidige trend van fast fashion – kleding die goedkoop wordt gekocht en snel wordt weggegooid – volledig haaks op een duurzamere toekomstvisie, en de 2030 Visie voor Textiel van de Europese Commissie heeft de praktijk in het vizier. Bovendien wordt van producenten verwacht dat ze waar mogelijk gebruik maken van gerecyclede vezels en ervoor zorgen dat hun kleding duurzaam, herstelbaar, vrij van gevaarlijke materialen en uiteindelijk zelf recyclebaar is. Dit zal doorwerken in elke fase van het leven van een kledingstuk, van het vinden van het materiaal en het voorbereiden ervan voor het weven, tot het bleken en verven, de distributie en vervolgens, zodra het kledingstuk niet meer gebruikt wordt, proberen zoveel mogelijk terug te voeren in de dezelfde gesloten lus.

Een manier om de duurzaamheid te verbeteren, is door de verzendkosten te verlagen en te zorgen voor lokale productie voor lokale markten

De ESMA-conferentie belicht een aantal processen waarmee deze doelstellingen kunnen worden bereikt, waarbij eco-design voorop staat om ervoor te zorgen dat, eerst door gebruik te maken van digitale modellering en vervolgens 3D-afdrukken van prototypes, afval tijdens de productie tot een absoluut minimum wordt beperkt.

Maar deze digitalisering gaat verder dan de ontwerpfase en helemaal tot aan de toeleveringsketen en het bedrijfsmodel, om te waken tegen overproductie en inefficiënties verderop in de toeleveringsketen.

Digitalisering in de ontwerpfase omvat:

• Technologieën voor schetsen en tekenen
• 2D en 3D CAD
• 3D lichaamsscanning
• Digitale stoffen
• Stofgedrag voorspellen met behulp van mechanische eigenschappen en machine learning

Digitalisering in de productiefase van de stof omvat:

• Breien
• Digitaal printen
• AI voor planning en ontwerp lay-out van productie (optimalisatietechnologieën)
• AI om geschikte processen en apparatuur te selecteren om vervuiling te minimaliseren (expertsystemen)
• AI om processen en middelen te kiezen om de totale kosten te verlagen (beslissingsondersteunende systemen)
• Computervisie voor kwaliteitscontrole
• AI-tolerantie voor kleurafstemming van de stof

Elk kledingstuk moet dan zijn eigen digitale productpaspoort krijgen - een label dat de herkomst en recycleerbaarheid aangeeft, evenals de groene referenties, zodat consumenten volledig geïnformeerd zijn over de aankopen die ze doen.

Productie lokaal houden

De Europese textielindustrie had in 2021 naar schatting een omzet van 147 miljard euro, maar heeft een handelstekort van bijna een derde van dat bedrag met de rest van de wereld. productie voor lokale markten. Textiel vervaardigd in China of Bangladesh heeft doorgaans 30 dagen nodig om naar Europa te worden verzonden, met gevolgen voor het milieu en tarieven die de kosten verhogen, waardoor het streven naar meer producten van eigen bodem des te belangrijker wordt - vooral wanneer een duurzame, circulaire economie is binnen handbereik.

Van de 1,3 miljoen werknemers in de Europese textielsector zullen tegen 2030 25 tot 30% met pensioen zijn, wat plaats maakt voor een hele reeks nieuw talent dat de industrie betreedt en in staat zal zijn om de werkpraktijken te veranderen – vooral gezien de nieuwe nadruk op digitale technologieën – en zou kunnen helpen om deze veranderingen te stimuleren en te stimuleren. 2030 is tenslotte niet het einde van het verhaal, en nu 3D-printtechnologie wordt aangekondigd als iets van een vierde industriële revolutie (of Industrie 4.0), zou de stoffen- en kledingindustrie ideaal geplaatst moeten zijn om de uitdagingen van de toekomst aan te gaan door voort te bouwen op de innovaties die in mijn keynote speech zijn geschetst.

Alexandra De Raeve is Hoofd Onderzoekscentrum FTILab+ aan HoGent University of Applied Sciences and Arts .