Een gemeenschappelijke taal voor afdrukken?

Dr. David Penfold, Edgerton Publishing Services - voorheen Senior Lecturer aan de University of the Arts (Londen) en Visiting Fellow aan Nottingham Business School - over het standaardiseren van printtermen.

Vertel ons over uw werk in de ISO / TC 130-commissie (afdrukken en grafische technologieën) ...

Ik ben voorzitter van Werkgroep 1 (terminologie). Sinds enkele jaren is de belangrijkste activiteit van WG1 de ontwikkeling van de proefleesnorm ISO 5776, die standaard correctiemarkeringen voor proeflezen bevat voor zowel alfabetische als logografische talen (Chinees en Japans). Dit wordt nu herzien en omvat nu Koreaans, een alfabetische en syllabische taal. Ik moet benadrukken dat ik geen van deze talen spreek, maar er zijn experts in de werkgroep die native speakers zijn.

WG1 heeft ook de taak op zich genomen om te proberen de voorwaarden en condities te standaardiseren die worden gebruikt in normen die zijn ontwikkeld door de andere werkgroepen in ISO / TC 130 om het aantal definities voor dezelfde term te verminderen en om de andere WG's te helpen wanneer ze dat nodig hebben. om een term te definiëren. Er zijn ISO-regels voor definities en we proberen ook alle definities in overeenstemming te brengen met deze regels. We bevinden ons momenteel in een tussenfase, wanneer we kijken naar wat we zouden kunnen omschrijven als een reeks kernbegrippen, die we op de ISO / TC 130-website kunnen plaatsen en beschikbaar kunnen maken voor vertaling in andere talen dan het Engels.

David Penfold

Ik ben ook lid van WG12 (post-press), al ben ik niet echt een expert op dit gebied. Het zou goed zijn als meer van degenen die ervaring hebben op dit gebied, hetzij als fabrikant of als gebruiker van afwerkingsapparatuur, actief zouden deelnemen aan de ontwikkeling van normen op dit gebied.

Ik ben lid van Task Force 3, die een paar jaar geleden is opgericht om te kijken naar de toekomstige richting van ISO / TC 130. Het heeft onlangs een herziening van het strategisch businessplan voor ISO / TC 130 afgerond en is ook verantwoordelijk voor de relatief nieuwe bijbehorende website.

Wat is het geval bij het standaardiseren van de terminologie bij het drukken?

Afgezien van de kwesties die ik hierboven heb genoemd, betekent het hebben van een standaardterminologie dat iedereen weet waarnaar wordt verwezen wanneer een bepaalde term wordt gebruikt.

Wat zijn de moeilijkheden? Waarom is het nog niet gedaan?

Er zijn potentiële problemen wanneer een term verschillende dingen betekent voor verschillende mensen. Het hebben van standaarddefinities (misschien meer dan één voor een bepaalde term) zou de situatie moeten verduidelijken. En het is gedaan; enkele jaren geleden is ISO 12637 geproduceerd, waarin termen worden gedefinieerd. Er zijn echter veel termen die niet in die standaard stonden en ook veel definities die verschillen van die in die standaard. Het huidige werk is een poging om dit up-to-date te brengen, maar het is niet een gebied dat velen als een prioriteit beschouwen.

Wordt het in de toekomst steeds meer een probleem? Zijn er voorbeelden van veel voorkomende misverstanden?

Het is al een probleem, hoewel er meer een taxonomie of een ontologie nodig is (die ik graag zou zien dat WG1 zich ontwikkelt). De reden hiervoor is niet alleen technisch, hoewel het nuttig zou zijn om een bepaalde term in context te zien, maar het houdt ook verband met percepties van de industrie. Er is geen standaard industrieclassificatiecode (SIC) voor de grafische industrie als geheel, zodat deze, ondanks dat het een bedrijfstak is met een van de grootste omzetten, door overheden en in economische statistieken niet als een grote bedrijfstak wordt gezien. Dit probleem wordt nu aangepakt door een groep in de VS, die streeft naar een basistaxonomie, zodat duidelijk is welke activiteiten als onderdeel van de grafische sector moeten worden opgenomen.

Er zijn dus misverstanden, maar niet zozeer over de technologie. Sommige concepten, met name met betrekking tot kleur, zijn moeilijk te begrijpen en soms contra-intuïtief, maar het gebrek aan begrip in de wijdere wereld is ernstiger. Mensen waarderen het niet dat printen varieert van gebieden als kleurbeheer en de chemie van inkttechnologie tot het printen van enorme bouwfolies en dat, hoewel digitale technologieën en elektronische publicaties grote vooruitgang hebben geboekt in de uitgeversindustrie, printen alles is -doorlatend en een deel van ieders leven.

Het standaardiseren van terminologie kan uiteraard maar een kleine bijdrage leveren aan het oplossen van dit probleem, maar het moet vanzelfsprekend zijn dat er altijd sprake is van verwarring, tenzij iedereen het erover eens is waarover gesproken wordt.

Zijn er talen waarin het moeilijk is om technische termen te communiceren, of technieken die moeilijk te communiceren zijn?

Ik ben geen taalkundige, dus ik weet niet zeker of ik het eerste deel van deze vraag kan beantwoorden, behalve om te zeggen dat van de landen die tot ISO / TC 130 behoren (ongeveer 25 - voornamelijk natuurlijk landen met veel drukwerk industrieën), verloopt de ontwikkeling van standaarden gedurende een groot deel van de tijd redelijk soepel. Hoewel de normen in het Engels zijn ontwikkeld, gebruiken ze soms de norm uit het ene of het andere land (niet oorspronkelijk in het Engels) als basis, dus het lijkt erop dat er onder deze landen een algemeen begrip van het veld bestaat.



Zoals op elk gebied, vereisen sommige concepten een redelijk diep begrip. Ik noemde kleur hierboven en er zijn ook problemen met gegevensuitwisseling en soortgelijke onderwerpen die een technische achtergrond nodig hebben. Evenzo vereisen de praktische aspecten van het drukken training, maar dit valt buiten de reikwijdte van de ontwikkeling van normen.

Is er iets soortgelijks voor afdrukken, aangezien er internationale borden zijn voor proeflezen?

Bij boekdruk is er natuurlijk een veel nauwere relatie tussen de lay-out van de pagina en het afdrukken ervan dan bij de meeste afdrukmethoden die tegenwoordig worden gebruikt, wanneer een digitaal bestand wordt aangeleverd en in feite een afbeelding wordt gemaakt die wordt overgebracht naar de substraat. Dus eerdere proefcorrectiemarkeringen hadden betrekking op afdrukproblemen.

De markeringen in ISO 5776 hebben alleen betrekking op tekst, dus er kan een reden zijn om standaardmarkeringen te ontwikkelen voor het corrigeren van fouten bij de reproductie van afbeeldingen, maar zelfs hier is het meestal niet de eigenlijke afdruk die wordt gecorrigeerd. Hetzelfde geldt voor onjuiste imposities, verkeerde paginamarges, onjuiste rugbreedtes van boeken en vele andere fouten die optreden bij verschillende soorten afdrukken.

Precies hoe men internationale correctiesymbolen voor drukwerk zou ontwikkelen, is niet duidelijk en ik heb hier geen vraag naar gezien. Als zoiets zou worden ontwikkeld, zou de eerste stap zijn het definiëren van de soorten fouten die optreden. Tenzij men daarover overeenstemming zou kunnen bereiken, zou het onmogelijk zijn manieren te ontwikkelen om de fouten aan te geven.