Jong talent aantrekken in de printindustrie

De printindustrie moet jongere mensen door haar deuren verleiden - dus wat kunnen bedrijven en onderwijsinstellingen doen om nieuw talent binnen te halen?

Hoewel de duizend jaar oude praktijk van de drukkerij wordt vereerd vanwege zijn rijke en belangrijke geschiedenis, worstelt het met het rekruteren van jongere mensen. Volgens FESPA is de gemiddelde leeftijd van de leden 43, terwijl de bevindingen van het Bureau of Labor Statistics de gemiddelde werknemer in de grafische industrie op 46,7 stellen. Het is duidelijk dat de sector nieuw talent moet gaan aanmoedigen om zijn lange levensduur te garanderen, maar daarbij staat het voor een aantal uitdagingen.

"Het grootste probleem is absoluut de misvatting van de branche als geheel", zegt Christoph Degel, hoofd Training en Event Management bij VDMB. “Het enige waar mensen over horen, is dat kranten en tijdschriften failliet gaan, dus veel jongere mensen gaan er gewoon van uit dat het een levenloze industrie is waar niets gebeurt, en dat we allemaal maar een paar jaar wachten om onze deuren voorgoed te sluiten. "

Christoph Degel, hoofd Training en Event Management bij VDMB

Aantrekkelijkheid voor jongeren

Dit is natuurlijk niet het geval. Hoewel het waar is dat kranten en tijdschriften aan het afnemen zijn, blijven industrievoorbeelden zoals verpakkingen, personalisatie en direct-to-garment printing levendig. Innovaties zoals 3D-printen en interactief printen geven de industrie het technologievriendelijke voordeel dat in theorie een jonger publiek zou moeten aanspreken. "Maar dit wordt niet gecommuniceerd naar de volgende generatie printers", zegt Christoph. "Als jonge mensen nadenken over wat ze willen doen, zijn er zoveel voor de hand liggende loopbaantrajecten - een dokter, een dierenarts, een politieagent enzovoort worden - maar er ligt nooit een afdruk op tafel."

En in de zeldzame gevallen dat het zo is, zegt hij, is het saai. "Je kunt naar een carrièrebeurs gaan en je aanmelden en een medewerker van in de dertig laten vertellen hoe geweldig het vakgebied is, maar dat zal niet veel impact hebben op 16- en 17-jarigen." In plaats daarvan hebben Christoph en zijn team het afgelopen jaar carrièrebeurzen bezocht, samen met jonge leerlingen die midden in hun opleiding waren. "Het zijn veel betere adviseurs voor jonge mensen dan wij ooit zouden kunnen zijn", zegt hij, en merkt op dat hij sindsdien een duidelijke stijging heeft waargenomen van het aantal jonge mensen dat naar de branche informeert.

Sarah Tishler, Development Director bij Simpson Group in het noordoosten van Engeland, is het ermee eens dat het moeilijk is om de interesse van jongeren te wekken. "Je gaat naar carrièresbeurzen en je neemt het op tegen techbedrijven en militaire organisaties met hun virtual reality-games, en dat is moeilijk om mee te concurreren", zegt ze. "Maar als je praktische dingen meeneemt die ze in handen kunnen krijgen, zoals 3D-printen, heb je een grotere kans om hun aandacht te trekken."


Sarah Tishler, Development Director bij Simpson Group

Sarah is echter van mening dat de industrie zichzelf bekend moet maken bij jonge mensen lang voordat ze de leerplichtige leeftijd bereiken. “We zijn begonnen met veel werk op scholen die de Gatsby Benchmarks gebruiken - een internationaal programma dat is ontworpen om het schoolcurriculum aan een loopbaan te koppelen. Het zorgt ervoor dat kinderen vanaf jonge leeftijd in aanraking komen met werknemers en de werkplek. "

De duizendjarige markt

Naast het bieden van snelle mentoring aan scholen - waar jongeren vragen kunnen stellen over specifieke banen, loopbaantrajecten en de vaardigheden die voor hen nodig zijn - neemt Simpson Group ook deel aan het Building My Skills-programma van de Esh Group, ontworpen om zaken te koppelen aan onderwijs. De Esh-groep, in de eerste plaats een consortium van bouwbedrijven, biedt inspirerende STEM-kits aan basisscholen, waaronder bijvoorbeeld kruiwagens, blokken en kindvriendelijke landmeetkundige apparatuur, en moedigt kinderen aan om genderneutraal na te denken over carrières in wetenschap en technologie. "Ik werk momenteel samen met de BPIF om iets soortgelijks te creëren voor de printsector", zegt Sarah. "Iets dat de printindustrie al vanaf jonge leeftijd onder de aandacht van kinderen brengt en zegt: 'Kijk, dit is ook een carrièremogelijkheid.' ''

Ze voegt eraan toe dat hoewel de verantwoordelijkheid voor het aanpakken van het vergrijzingsprobleem bij iedereen in de branche ligt, er een meer 'gezamenlijke aanpak' nodig is. "Veel bedrijven willen helpen, maar ze maken er niet de tijd of de middelen voor", zegt ze. “Er zijn bijvoorbeeld veel MKB-bedrijven die lezingen op scholen zouden kunnen houden, maar niet weten waar ze moeten beginnen met het maken van een boeiende presentatie. Dus als er een centrale bank van middelen zou zijn - kernpresentaties die bedrijven bijvoorbeeld zelf zouden kunnen uitbreiden en aanpassen - zou dat hen helpen om te bepalen waar ze moeten beginnen. "

Elk bedrijf heeft iets dat ze te bieden hebben - ze hoeven het alleen maar vanuit het oogpunt van een jongere te bekijken

Maar jonge mensen die al aan de vooravond van hun loopbaanbeslissingen staan, zullen een wereld van werk betreden die bijna onherkenbaar is sinds de 40- en 50-jarigen in de branche voor het eerst werden geconfronteerd, dus er moet ook rekening worden gehouden met veranderende verwachtingen op de werkplek. "Jongere millennials en mensen van 'Gen Z' hebben andere verwachtingen en behoeften", adviseert Christoph, die zegt dat zaken als secundaire arbeidsvoorwaarden, flexibele werktijden en, waar van toepassing, werken op afstand hoog op het verlanglijstje staan. "Dit zijn eenvoudige manieren om een baan aantrekkelijker te maken."

Trainingsval

Ondertussen, zegt hij, zal het bevorderen van loopbaanaspecten zoals snelle vooruitgang, zekerheid en baanvariatie een beroep doen op jonge werknemers die ongerust zijn over het momenteel onstabiele werkgelegenheidsklimaat. "Elk bedrijf heeft iets dat ze kunnen bieden - ze hoeven er alleen maar naar te kijken vanuit het standpunt van een jongere."

Maar als de industrie de jongeren eenmaal binnen heeft geloodst, blijft er nog een andere uitdaging: opleiding. "Er zijn zulke beperkte trainingsbronnen beschikbaar", zegt Carol Swift, algemeen directeur van FESPA UK, dat ook werkt aan een proefproject op scholen. "Minder hogescholen bieden printcursussen aan, simpelweg omdat het gemakkelijker is om een aantal computermonitors in een kamer te hebben met mensen voor hen dan om zeefdrukfaciliteiten of zelfs digitale printfaciliteiten te hebben."

U kunt buitengewoon goed geïnformeerd zijn over het afdrukproces, maar niet iedereen is in staat om die kennis op een begrijpelijke manier te leveren

In plaats daarvan, zegt ze, valt de opleiding voor de drukkerijen zelf. “Het probleem hierbij is dat deze programma's over het algemeen erg bedrijfsspecifiek zijn. Of, in het ergste geval, geven ze gewoon slechte praktijken door. " Ze voegt eraan toe dat de branche ook lijdt aan een gebrek aan bekwame trainers. "U kunt zeer goed geïnformeerd zijn over het printproces, maar niet iedereen is in staat om die kennis op een begrijpelijke manier te leveren."

In een ideale wereld, zegt ze, zou er een soort gestructureerd programma en faciliteit bestaan, maar het is niet verrassend dat de kosten een belemmerende factor zijn. "Ongeveer 25 jaar geleden maakte ik deel uit van een enorm project waarin werd gekeken naar de haalbaarheid van het opzetten van dit soort opleidingsschool", zegt Carol. "We keken naar ongeveer £ 2,5 miljoen - en dat was toen, het zou nu veel meer zijn."

Het is niet onmogelijk dat een dergelijke faciliteit kan worden gefinancierd, maar Carol wijst op de leerlingheffing (die bepaalt dat alle bedrijven met een loonstrook van meer dan £ 3 miljoen moeten bijdragen aan een nationaal opleidingsfonds) als een mogelijke financieringsbron, aangezien evenals bijdragen van andere bedrijven die op dit gebied proactieve maatregelen willen nemen. Maar nogmaals, de behoefte aan een samenhangende benadering overheerst.

“Er zijn veel dingen die bedrijven op individueel niveau kunnen doen om nieuw talent voor de industrie aan te trekken - bezoeken aan scholen, het aanbieden van leerlingplaatsen enzovoort - maar er moet vanuit alle hoeken actie worden ondernomen om de sector in het algemeen vooruit te helpen. Ze concludeert: “een vergrijzende industrie heeft gevolgen. We kunnen praktische kennis en vaardigheden verliezen, en daarmee het vermogen om problemen op te lossen. Het VK wordt erkend als leiders op het gebied van innovatie en dit betekent dat we onze jongere generatie moeten blijven koesteren, opleiden en aanmoedigen. "