DTG (direct-to-garment), DTF (direct-to-film) of hybride... wat is het beste?

Al tientallen jaren is de geaccepteerde benadering voor het bedrukken van kleding zeefdruk op blanco blanco's of transferafdrukken. Maar de nieuwere alternatieven van hybride transfer en direct-to-film transfers winnen snel marktaandeel - en om goede redenen.

Koop een T-shirt tijdens een live-evenement, of iets anders met een gedrukt ontwerp in een winkel in een winkelstraat, en de kans is groot dat het is vervaardigd met behulp van directe zeefdruk of gedrukte transfer.

De gevestigde zeefdrukbenadering van kledingontwerp is populair, maar er is gezelschap gekomen van een aantal andere digitaal ingeschakelde technologieën die de mogelijkheid bieden om op aanvraag te printen in plaats van op voorraad te printen. De noodzaak om de duurzaamheid te vergroten, de time-to-market te verkorten en meer maatwerk rechtvaardigen investeringen in on-demand-systemen.

DTG is goed ingeburgerd voor on-demand productie in kleine oplagen, zij het tegen veel hogere eenheidskosten dan zeefdruk, waar inktkosten en batchproductie de eenheidsprijs aanzienlijk verlagen. Hybride – zeefdruk wit en speciale effecten met inline full colour digitaal printen – ontwikkelt een kans voor het beste van twee werelden en variabele beeldinhoud binnen een gemeenschappelijk sjabloon.

De wereld van printtransfers heeft vergelijkbare opwindende ontwikkelingen doorgemaakt. Zeefdruktransfers zijn al tientallen jaren in gebruik, maar nu hebben ze het gezelschap gekregen van direct-to-film (DTF) transferprinten, waarbij zowel het wit als de kleur digitaal worden gedrukt met een klevend poeder dat op de natte inkt wordt versmolten. Er zijn ook hybride transfers, waarbij gebruik wordt gemaakt van digitaal printen met inkjet of droge toner voordat de witte achterkant en het kleefpoeder worden gezeefdrukt.



Omdat de opties voor het bedrukken van kleding steeds complexer worden, spraken we met Blaz Mur - Managing Director van de in Slovenië gevestigde fabrikant van printmachines INO - specifiek over de voordelen van deze nieuwere transfertechnologieën.

Opties verbeteren

"Transferprinten wordt steeds beter", legt Blaz uit. “De DTF-technologie begon bijvoorbeeld met goedkope Chinese machines die € 15.000 of € 20.000 kosten, maar dat is een hobbymachine – de bedrijfskosten zijn hoog en je hebt altijd een technicus nodig om het te repareren. Nu worden DTF-machines steeds beter, en we kunnen zeker zien dat transfers het overnemen van DTG.

"Er zijn een aantal voordelen verbonden aan transfers. Er zijn sommige materialen – dure stoffen – die je kunt beschadigen als je met DTG print. Maar dat is niet hetzelfde met hybride of DTF-overdrachten. Ook kan de kwaliteit van de afdruk zelf een veel hogere resolutie hebben dan DTG. Met ons hybride transfersysteem halen we bijvoorbeeld 2400 dpi of zelfs hoger.”

Blaz wijst er snel op dat moderne kledingstukken met transferprint die met professionele hittepersen zijn geproduceerd, ver verwijderd zijn van de perceptie van sommige mensen, die misschien gebaseerd zijn op slecht afgewerkte oudere technologie.

“Het is niet zoals vroeger, toen mensen transfers naar huis zouden strijken. In dat geval was je niet in staat om de juiste temperatuur van je strijkijzer te regelen of de juiste druk te krijgen terwijl je naar beneden duwde. Het was geen probleem met de technologie van transfers als zodanig, het was een probleem met de uitrusting en vaardigheden van de persoon die de transfer uitvoerde”, zegt Blaz.

“Als je een professionele transferpers gebruikt, zijn er geen problemen. Je drukt de transfer 10, 11 seconden op het kledingstuk en laat hem dan los. Sommige backing films kunnen direct worden afgepeld – dat heet hot split – of als het koud is, dit staat bekend als cold split transfers.

INO SA6 500 textiel transfer/drukmachine

“Het betekent dat klanten, zoals promotiebedrijven, transfers kunnen bestellen bij professionele transferfabrikanten en deze zelf op de kleding kunnen aanbrengen. Ze hebben maar een paar persen nodig en kunnen in eigen huis een professioneel product produceren. Het neveneffect daarvan is een van de grote voordelen van transferprinten: je hoeft alleen de transfers op te slaan, niet de volledige kledingstukken.”

Polyester afval

Dat idee van minder opslagruimte, minder leveringsvereisten en, in feite, fabricage op bestelling, past heel mooi in het heersende duurzaamheidsverhaal. Maar hoe zit het met de polyester backing film die afval wordt zodra de print wordt overgedragen?

"Dat is absoluut waar", zegt Blaz. “Ik was onlangs in Italië met Coveme, een van de grootste filmproducenten ter wereld. Ze zijn bezig met het recyclen van polyester, maar merken dat recyclen niet zo eenvoudig is. Als dat zou kunnen, zou het bedrijf niet alleen milieuvriendelijker worden, maar zou het ook een grote invloed hebben op de prijs. Film is 20% van de kosten van de overdracht.

Er zijn ook andere kleine nadelen aan transfers - of in ieder geval verschillen tussen transfers en traditionele DTG. Stof die is bedrukt met een transfer heeft bijvoorbeeld niet hetzelfde ademend vermogen als DTG en het eindproduct voelt niet zo zacht aan. Blaz zegt echter dat beide technologieën in termen van snelheid en kosten effectief op één lijn liggen.

Hybride gaan

Blaz en INO zijn wereldleiders in de transfersector. De reden hiervoor is dat INO-machines bij uitstek geschikt zijn voor het produceren van hybride transfers, waarin de beste aspecten van zeefdruk en digitaal printen zijn verwerkt.

“Onze hybride printtechnologie is een beetje anders dan DTF-transfers. Bij DTF heb je normaal gesproken één enkele inkjetmachine die de kleur, de witte backing en de lijm aanbrengt. In ons geval worden kleuren geprint met een Ricoh laserprinter of een HP Indigo printer. Vervolgens zeefdrukken we de witte achterkant en vervolgens kan de lijm worden bedrukt of kan er gewoon poeder aan het wit worden toegevoegd. Ons systeem is dus geen DTF – hoewel we wel op polyesterfolie printen – maar meer een proces op industriële schaal”, zegt Blaz.

Een voordeel van INO's systeem is de indrukwekkende afdrukresolutie van 2.400 dpi. "Een ander groot voordeel is dat wit dekkender is, waardoor de kleuren veel levendiger naar voren komen en we een veel groter kleurbereik kunnen realiseren, vooral met HP Indigo-drukmachines", zegt Blaz.

“We kwamen pas in 2009 in aanraking met hybride transferdruk en dat allemaal dankzij één klant in Slovenië. We wisten het eigenlijk niet eerder, maar INO-machines behoren tot de beste op de markt voor deze technologie. Een van de grootste problemen bij hybride printen is dat het beeld niet altijd in dezelfde positie staat ten opzichte van de rand van de folie. Maar ons systeem werkt met camera's om een zeer nauwkeurige positie van de afgedrukte afbeelding te krijgen.

“Daardoor kunnen we een hybride van zowel digitale pers als zeefdruk gebruiken. Het combineert alle voordelen van digitaal met hoge resoluties en goedkoop printen in een breder scala aan CMYK-kleuren, samen met alle voordelen van zeefdruk, namelijk een hoge inktafzetting en een hoge opaciteit. Ook kan de lijm die erna komt dikker en beter zijn.”

En dat leidt tot de laatste zorg over transferprinten: gaat het er niet allemaal af in de was?

"Nee. Bij de meeste kledingstukken blijft de print minstens 50 wasbeurten op 60°C goed. Maar met sommige speciale inkten en lijmen – voor het bedrukken van bijvoorbeeld werkkleding of uniformen voor ziekenhuizen – is hij zelfs bestand tegen industriële wasbeurten tot 95°C.”

Dat betekent dat zowel transferprints zelf – als de technologie die wordt gebruikt om ze te produceren – nog een tijdje zullen blijven bestaan.

Om INO's video van hybride warmteoverdracht te zien, klik hier .