Hebben we onze prioriteiten op het gebied van duurzaamheid goed? Vraag en antwoord met Graeme Richar

FESPA's Head of Associations en Technical Lead, Graeme Richardson-Locke, praat met Chris Seekings over gemeenschappen van gespecialiseerde drukkerijen en hun reis naar duurzaamheid.

Hoe zien de gemeenschappen van gespecialiseerde drukkerijen de weg naar duurzaamheid?

Het is een belangrijk onderwerp geworden en ik hoor het overal, maar de industrie is qua schaal verdeeld. Als u voor grote merken werkt, moet u een nalevingsbeleid hebben, dus uw bewustzijnsniveau moet aanzienlijk hoger zijn. Zo moet uw milieubeheerverklaring in orde zijn en moet u aantonen dat u geen arbeidskrachten gebruikt die gevaar lopen op moderne slavernij. De criteria voor het waarborgen van reputatie en verantwoord handelen zijn slechts een voorwaarde om zaken te doen. Als u met kleinere bedrijven werkt, is de waarheid dat de meeste van hen niet weten op welke normen zich moet concentreren.

Een van de dingen die onze wereld ingewikkeld maken, is dat printen wordt gebruikt voor een enorm groot aantal producttypes en productievolumes, wat een enorme verscheidenheid aan bedrijfsmodellen vereist.

Zijn er delen van de industrie die terughoudend zijn om te veranderen?

Er zijn altijd mensen die zeggen dat duurzaamheid een nice-to-have is, maar als ze de fundamentele redenen waarom we ons gedrag moeten veranderen niet hebben begrepen, dan zullen ze redenen blijven vinden om te weigeren te accepteren dat verandering nodig is . Maar het punt met compliance en auditing is dat, alleen omdat je slaagt voor de audit, dit niet betekent dat je het werk krijgt, en de kosten voor die audits kunnen behoorlijk hoog zijn. Er moet dus rekening worden gehouden met het financiële risico voor het bedrijf. Er zijn ook verschillende prioriteiten voor verschillende bedrijven. Of je bijvoorbeeld katoen of polyester gebruikt, de context van de lokale productieomgeving zal bepalen wat de meest duurzame keuze is. Voor mijn collega's in Centraal- en Oost-Europa hebben ze opgemerkt dat voortschrijdend economisch herstel na COVID momenteel hun eerste prioriteit is.

Er is dus geen gelijk speelveld?

Voor speciaal printwerk hebben we een aantal gemeenschappelijke statistieken nodig, zodat de rapportage consistent is. Met ISO is het makkelijk, want je hebt één norm die internationaal van toepassing is. In Europa worden auditprogramma's zoals EcoVadis echter algemeen erkend, maar dit specifieke programma wordt niet gebruikt in het VK. We hebben productcertificeringsschema's nodig die zijn afgestemd op de behoeften van gespecialiseerde printgemeenschappen. Voor kleding heb je Fairtrade, OEKO-TEX, PETA, die allemaal waardevol zijn, maar hoe worden die omgezet in Griekenland, Spanje, Marokko of andere landen? De overstap naar duurzaamheid is ook niet altijd een eenvoudige discussie, en sommige eisen worden niet altijd ondersteund door wetenschappelijke doelen.

Hoe groot is het probleem van greenwashing?

Daarom is onafhankelijke validatie zo belangrijk, omdat het de dubbelzinnigheid en de greenwash wegneemt. De pushback tegen greenwash is waarschijnlijk de belangrijkste verschuiving waar we naar kijken. Een bedrijf zou kunnen beweren dat ze duurzaam zijn omdat ze biologisch katoen gebruiken, maar dat is misschien niet waar, en in feite is het mogelijk dat een synthetisch materiaal een lagere uitstoot heeft. Dus vaak weerspiegelt de perceptie dat een product duurzaam is niet de waarheid die is geleerd door levenscyclusanalyse. Het signaleert deugdzaam gedrag, maar maakt het niet waar.

In de kledingsector werkt Topshop internationaal met zo'n 700 fabrieken en streeft naar verduurzaming door middel van audits en nauwe samenwerking met fabrikanten. Beweren dat het wetgevingskader om veilige werkpraktijken en naleving van het minimumloon in goedkopere economieën te waarborgen, nakomt of overtreft, is echter niet noodzakelijkerwijs een eerlijke en redelijke praktijk in vergelijking met fabrieken in Europa. Er is een toenemende vraag van consumenten naar transparantie in toeleveringsketens bij het beslissen van wie ze kopen.

Wat is de belangrijkste drijfveer van deze duurzaamheidsbeweging?

Het zijn de consumenten, en het is interessant, want we zijn allemaal consumenten, en velen van ons voelen nu dat we verantwoordelijk moeten zijn voor ons gedrag dankzij de Greta Thunbergs van deze wereld, en een toenemend koor van teleurstelling en afkeuring.

Met een nieuwe generatie jongere mensen die de wereld van het werk betreden, gevestigd worden en kopers worden, is het onwaarschijnlijk dat die minder verantwoordelijke modellen geschikt zijn voor hun doel. Deze generatie zal antwoorden eisen op vragen die geen simpele antwoorden hebben. Sommige bedrijven hebben bijvoorbeeld terugnameregelingen, maar waar gaat dat heen? Komt het terecht op een stortplaats rond Accra in Ghana? En met nieuwe machines, waar komen de edele metalen vandaan?

We moeten ons mobiliseren voor verandering, maar de grootste uitdaging is om de productie te verminderen en waarde te behouden, omdat we niet langer in staat zijn om hetzelfde niveau van consumentisme met de huidige wereldbevolking te ondersteunen als in het verleden.

Dus sommige bedrijven kunnen minder winstgevend worden?

En sommige bedrijven zullen sluiten. Ze zullen het niet halen. Hetzelfde geldt voor zaken als software-automatisering. Als je daar omheen kijkt naar bedrijfsmodellering, denk ik dat het gaat om het creëren van een kleinere hoeveelheid producten die duurzamer zijn, vaak duurder, die een hogere marge kunnen rechtvaardigen.

Maar in zijn openingstoespraak op de FESPA Global Print Expo 2022 in Berlijn zei FESPA-president Christophe Aussenac dat duurzaamheid en winstgevendheid nauw met elkaar verbonden zijn.

Als je het uitgangspunt accepteert dat de markt moet veranderen, zal als je niet verandert de winstgevendheid afnemen omdat er minder orders op je af komen. Zonder economisch succes zal dit allemaal niet werken, maar we waren afhankelijk van technologie om te komen waar we zijn, en ik denk niet dat dat ons zal brengen waar we moeten zijn. Ik denk dat het te optimistisch is om zo te denken. Als je naar het Gelato -model kijkt, bieden ze al hun producten op de webwinkel aan, je past het aan, doet ermee wat je wilt, en dan gaan de bestellingen naar een lokale drukker. Soms zijn het de verraderlijke veranderingen die de markt ontwrichten en veranderen, en de veronderstelling van mensen dat de dingen altijd zullen zijn zoals ze altijd waren, is gewoon verkeerd - en gevaarlijk.

Waar moeten gespecialiseerde printgemeenschappen hun inspanningen op richten?

Omdat doelstellingen voor netto-nul-emissies in 2030 op grote schaal worden aangenomen door merken, denk ik dat dit een doel met toenemende relevantie zal zijn. Het is gewoon hoeveel van die berekening afkomstig is van compensatie, en hoeveel wordt bereikt door emissiereductie? Het herdefiniëren van het model van op kosten gebaseerde naar een meer holistische People, Planet en Profit (3Ps)-methode, is waar we ons op moeten concentreren, door na te denken over producten vanaf hun concept, hun ontwerp en hun levenscyclus. We ontwerpen nog niet veel producten met levenscyclusanalyse in het achterhoofd.

Verminderen, hergebruiken en recyclen is ook van cruciaal belang, maar er is op dit moment geen haalbare circulariteit, en dat is een systemische uitdaging. We hebben leden van de Vereniging die terugnameprogramma's voor afvalmaterialen organiseren, maar systemisch gezien denk ik dat dit een van de grootste problemen is waarmee we worden geconfronteerd. Er bestaan al allerlei wettelijke kaders, maar hoe goed wordt er op toegezien? Wetgeving is prima, maar risico's zonder vervolging stimuleren geen gedragsverandering.