Mooie toekomst voor bio-inkten

Daniele Uboldi van EPTA Inks over hoe bio-inkten bestaande technologieën verbeteren.

Leg uit hoe de producten en processen bij EPTA Inks duurzaam zijn; 82% van uw grondstoffen zijn afkomstig van gecertificeerde hernieuwbare bronnen. Hoe heb je dit bereikt?

Twintig jaar geleden begon de wereldwijde textielindustrie het gebruik van stoffen die schadelijk zijn voor mens en milieu te beperken en te reguleren. Sindsdien is het aantal gevaarlijke stoffen in omloop gestegen, maar tegelijkertijd is het gebruik ervan minder acceptabel geworden. Met de komst van de EU-REACH-verordening (registratie, evaluatie, autorisatie en beperking van chemische stoffen) werden bedrijven zich nog meer bewust van het belang van groene chemie, zowel buiten als binnen Europa. In economieën in de ontwikkelingslanden bloeide de industrie, maar er was een slechte houding ten aanzien van bescherming, het welzijn van de arbeiders en ook van de mensen die het eindproduct zouden gaan dragen.

Twee jaar geleden besloot EPTA Inks om de lat voor duurzaamheid hoger te leggen met een nieuwe filosofie van circulaire economie. We selecteerden grondstoffen uit hernieuwbare bronnen en vervingen traditionele PET-verpakkingen door gerecyclede materialen. We hebben textieldrukinkten verkregen uit hernieuwbare bronnen door samen te werken met grote chemische bedrijven die zich net als wij richten op de groene economie.

Doen andere mensen in de printindustrie genoeg om duurzaam te zijn?

Degenen die voor de grote mode- en sportkledingmerken werken, lopen voorop op het gebied van duurzaamheid. De lancering van bio-inkten op de markt heeft naar mijn mening de ecologische ziel van degenen die in de textielindustrie werken naar boven gehaald, omdat ik denk dat bio-inkten een aantal concrete antwoorden bieden op de echte industriële behoefte: textielmaterialen worden steeds efficiënter in termen van circulariteit. (gerecycled polyester, biologisch katoen, enz.), maar zijn de chemicaliën waarmee ik ze print als milieuvriendelijk? Ik denk dat iedereen in de toeleveringsketen kan bijdragen als ze toegang hebben tot de juiste oplossingen.

U vertelt over het belang van goede partnerschappen ( zoals met Coveme ) om technologieplatforms voor betere oplossingen te creëren. Welk advies heb je om de juiste partner te vinden?

Samenwerking en het vermogen om technologische platforms te creëren zijn essentieel om snel en beter te kunnen innoveren. De juiste partner vinden is helemaal niet eenvoudig: de benodigde synergie tussen de twee organisaties zorgt voor de groei van de ander. Veel hangt van mensen af: het opbouwen van goede persoonlijke relaties, de wens om uit te blinken en de nieuwsgierigheid om nieuwe technologische sectoren te verkennen, maakt alles veel gemakkelijker.

In sportkleding zijn er complexe mengsels van verschillende vezels die moeilijk te recyclen zijn - hoe kan dit worden verholpen?

Sportkleding, en veel 'fast fashion', wordt gemaakt met breisels en stoffen van gemengde samenstelling, meestal mengsels van natuurlijke en synthetische vezels. Dit bemoeilijkt het potentieel, zowel in technisch als economisch opzicht, van hergebruik of recycling van het kledingstuk of de stof. Het is noodzakelijk om de verschillende vezels waaruit het product bestaat, te scheiden. We zouden meer moeite moeten doen om garens of behandelingen te ontwikkelen die hoogwaardige weefsels verkrijgen en gemengde vezels vermijden.

Is er in termen van grondstoffen in de toekomst een plaats voor polykatoen?

Het is moeilijk in te schatten of recyclingsystemen voor gemengde vezels zullen profiteren van technologische innovaties. Tegenwoordig zou ik om verschillende technische redenen nee zeggen - de recycling van 100% katoen zelf is niet eenvoudig en effectief vanwege de grootte van de vezels. Bij elke regeneratie worden deze steeds kleiner totdat andere vezels moeten worden toegevoegd om een bruikbaar garen te maken.

De toekomst ziet er veelbelovend uit voor die garens die met relatief eenvoudige en goedkope processen opnieuw kunnen worden verwerkt tot industriële workflows, zoals voor wol, polyester en nylon. Er moet ook rekening worden gehouden met het ernstige probleem van microplastics in onze waterwegen, dat zowel gevolgen heeft voor waterorganismen als voor mensen. In de toekomst zal dit waarschijnlijk de populariteit van synthetische weefsels beperken.

Wat kunnen drukkers doen om duurzamer te worden?

De grafische industrie is heel divers: voor sommige bedrijven is het gemakkelijker om te beslissen met welke materialen ze willen werken; voor anderen zijn complexe toeleveringsketens moeilijker, zoals grote mode- en sportgroepen.

Het uitgangspunt moet altijd een uitstekend kwaliteitsmanagementsysteem zijn. Dit kan geleidelijk worden geïmplementeerd volgens de richtlijnen van industriële certificeringsnormen, bijvoorbeeld OEKO-TEX of ZDHC (Zero Discharge of Hazardous Chemicals).

Moderne drukkers kunnen zichzelf duurzaam maken door hun keuzes. Kiezen om producten te gebruiken die niet schadelijk zijn voor het milieu en de gezondheid, hernieuwbare materialen kiezen in plaats van die volledig afkomstig zijn van de petrochemische industrie, ervoor kiezen om processen te gebruiken waarbij minder water nodig is, wat een steeds kostbaarder hulpbron is. In het geval van inkten zou de printer de voorkeur moeten geven aan die welke minder energie nodig hebben om uit te harden en die uiteindelijk meer duurzaamheid aan het kledingstuk toevoegen, zodat het niet weggegooid wordt na een paar keer gebruik.

Speelt de consument ook een rol?

Ja, het zijn de eindgebruikers die meer duurzaamheid kunnen eisen van textielproducten en de textielindustrie. Consumentenbeslissingen zijn ook van fundamenteel belang om een 'virtuous circle' te creëren: aandacht voor labels, kiezen voor monovezelstoffen en meer aandacht voor de kwaliteit en milieuvriendelijkheid van het product - zelfs bij hogere aanschafkosten.