Vaststelling van de genderagenda: vrouwen ondersteunen in print

Gendergelijkheid in de studio is verbeterd, maar er is nog een lange weg te gaan.

Vrouwenprotesten, de # MeToo-campagne en een steeds luider wordend verhaal over gelijkheid in alle facetten van de samenleving zouden kunnen suggereren dat we eindelijk op weg zijn naar genderevenwicht, maar de statistieken vertellen een ander verhaal.

De grafische industrie is niet vrijgesteld van de lage lonen, carrièrediscriminatie en intimidatie op de werkplek die nog steeds voorkomen in de samenleving. Slechts één op de tien werknemers in de sector is vrouw - een teleurstellend laag cijfer gezien de invloed van vrouwen vanaf het prille begin. Het eerste gedocumenteerde bewijs van vrouwen die in druk werken, komt uit 1476, in een klooster in Florence.

Minderheidsverslag

Toch lijkt de situatie te verbeteren - langzaam en misschien zelfs onbedoeld. “Toen ik in de jaren 90 in fabrieken begon, was dat heel intimiderend. Luide machines, tientallen mannen en geen andere vrouw in zicht ', zegt Emma Thompson, Marketing Manager bij Precision Printing. 'Er zijn nu meer vrouwen in de branche, hoewel ik vermoed dat veel van hen hier per ongeluk terecht zijn gekomen.'

Emma's carrière was echter geen toeval. Ze begon met drukken omdat een ex-vriend haar wedde dat ze het als vrouw niet zou kunnen. 'Destijds denk ik dat er in het hele VK ongeveer twee vrouwen aan de pers werkten', zegt ze. “Precisie gaf me een ondergeschikte rol: vloeren vegen, thee zetten, inkt mengen, reinigingsapparatuur. Uiteindelijk kwam ik op de persen, te beginnen met een eenkleurige GTO 46. Na zes of zeven jaar werd ik gevraagd om op kantoor te komen om accountmanagementwerk te doen, en later naar de marketingafdeling. Ik ben een creatief persoon - dit is het werk waarvoor ik gemaakt ben.

Je moet behoorlijk taai zijn om in deze branche te werken - ik vermoed dat het moeilijker zou zijn als je een minder assertieve vrouw was

Emma zegt dat het zien van elk facet van de printbusiness een groot voordeel voor haar was, vooral omdat ze een vrouw is. "Mensen twijfelen niet aan mijn kennis, en ze respecteren mijn ervaring", zegt ze, eraan toevoegend dat haar bekendheid met de kern van de industrie haar helpt de resultaten te bereiken die anders misschien minder bekend zijn. 'De fabrieksjongens zullen me een baan laten zien en zeggen' dat is het beste wat we kunnen doen 'en ik zal zeggen dat het niet zo is. Ik weet dat het niet zo is. Zet het geel op, haal het magenta naar beneden. Ik kan adviseren over aanpassingen en meestal kan ik de afgesproken kwaliteitsnorm halen.

Zou het gemakkelijker zijn om deze resultaten te krijgen als het een man was die erom vroeg? 'Ik weet het niet', zegt ze. 'Ik ben sowieso een sterk personage. Je moet behoorlijk taai zijn om in deze branche te werken - ik vermoed dat het moeilijker zou zijn als je een minder assertieve vrouw zou zijn, en je zou vrij gemakkelijk kunnen worden overgelopen. ”

Een carrière bij toeval?

Veel van de vrouwelijke Thompson-ontmoetingen in een professionele context zijn, zegt ze, 'sterke types', maar slechts weinigen hebben opzettelijk voor de industrie gekozen. “Veel van de vrouwen bij Precision werken bij ons als uitzendkracht en gaan dan naar een geschikte afdeling. Het zou leuk zijn om te zien dat meer vrouwen actief op zoek zijn om lid te worden van de branche, maar je hoeft alleen maar naar de branchepers te kijken - met pagina na pagina na pagina van mannen - om te zien waarom het niet zo aantrekkelijk is als het zou kunnen zijn. ”

Een aantal recente Amerikaanse onderzoeken ondersteunen dit idee dat de meeste vrouwen die in de print kwamen geen actieve carrièrebeslissing hebben genomen om dit te doen. Jo Francis, bijdragende redacteur van PrintWeek , kan zich hiermee identificeren: "Het was nooit mijn bedoeling om in deze branche te komen - ik ben er toevallig in terecht gekomen", zegt ze. “Ik werkte begin jaren negentig in een prepressbedrijf en was betrokken bij een Haymarket-project over publiceren op afstand en gegevensoverdracht. Haymarket bood me toen een baan aan op PrintWeek , vermoedelijk omdat ik de technische kennis had. ”

Onderwijs essentieel

Net als Emma gelooft Jo dat de onevenwichtigheid tussen mannen en vrouwen langzaam verbetert, maar wijst hij op het belang van bredere onderwijsinspanningen om de zaken verder te helpen. "In het verleden kostte afdrukken veel handmatig en vies werk, wat duidelijk onaangenaam was, dus het is niet echt een verrassing dat het werd gezien als een door mannen gedomineerde industrie", zegt ze. “Maar nu zijn processen veel gelikter en efficiënter, en veel werk is computergestuurd. Loopbaanbegeleiding is daar niet echt op ingespeeld en heeft print ook nooit de spraakmakende positie gegeven die het heeft voor andere industrieën. ”

Ik denk dat we moeten werken aan het aantrekken van slimme jonge mensen, ongeacht hun geslacht, om de industrie nieuw leven in te blazen

Ze voegt eraan toe dat onderwijs op jonge leeftijd niet alleen zal helpen de onevenwichtigheid tussen mannen en vrouwen te herstellen, maar ook zal aanpakken wat volgens haar een steeds ouder wordende beroepsbevolking in de industrie is. “Ik denk dat we moeten werken aan het aantrekken van slimme jonge mensen, ongeacht hun geslacht, om de industrie nieuw leven in te blazen. Leerlingprogramma's kunnen een belangrijke rol spelen bij het vergroten van de gelederen. ”

Generatiewinst

De twee zorgen sluiten elkaar echter niet uit. Volgens Deborah Corn, oprichter van Print Media Center en netwerk- en mentorschapsorganisatie Girls Who Print, zullen het de duizendjarige attitudes zijn die voor verandering zullen zorgen. “Mensen van 22 tot 37 jaar zijn zich veel meer bewust van gelijkheidskwesties in het algemeen, dus over vijf of zeven jaar, wanneer ze beginnen met het overnemen van leidinggevende rollen, zal er iets veranderen. Het belangrijkste is dat we deze groep nu in de branche gaan verwelkomen. ”

Corn bracht 25 jaar door in de printproductie voordat hij 10 jaar geleden achter de schermen op weg ging naar het creëren van relaties en "printspiration" tussen printkopers en marketeers, en in 2012 creëerde Girls Who Print met het inmiddels gepensioneerde Mary-Beth Smith, een professioneel netwerk van meer dan 6000 vrouwen. 'Ik ben bezig met het ontwikkelen van een mentorprogramma binnen het netwerk', zegt ze. "Waar jonge vrouwen hulp en ondersteuning kunnen krijgen, contact kunnen maken met mensen en toegang kunnen krijgen tot kansen die ze anders zouden missen - er wordt immers nog steeds veel zaken gedaan in ruimtes waar vrouwen niet komen."

Corn zegt ook dat ze enkele verbeteringen heeft gezien sinds ze in de sector zit, maar dat we het niet allemaal zonder meer moeten accepteren. 'Natuurlijk zijn er nu minder' booth babes 'op beurzen,' zegt ze. 'En ja, er werken meer vrouwen in de branche, maar kijk beter. Welke posities hebben deze vrouwen? Veel van hen zijn in marketing of boekhouding - je ziet niet veel vrouwelijke leiders. En het is zo belangrijk dat vrouwen vrouwelijke leiders in hun vakgebied zien. Zoals bij alle facetten van diversiteit, moeten mensen iemand zien die op hen lijkt om te weten dat het mogelijk is om die positie te bereiken. ”

Dit is waar Girls Who Print kan helpen, met advies over de praktische zaken, zoals salarisverwachtingen en promotieverzoeken, die hun vooruitgang vaak kunnen belemmeren. "We willen vrouwen in staat stellen verandering te eisen, zich op hun gemak te voelen door te vragen waarom de boardrooms van bedrijven worden gedomineerd door mannen, en dat de mannen in die boardrooms begrijpen waarom hun bestaande manier van werken moet veranderen."

Seksisme uitroeien

Inderdaad, zorgen voor gendergelijkheid in de hele industrie gaat niet alleen over het aantrekken van meer vrouwen, het gaat erom de situatie voor hen te verbeteren als ze er eenmaal zijn. Zoals een vrouwelijke accountmanager bij een middelgroot printbedrijf, die misschien begrijpelijkerwijs anoniem wil blijven, zegt: “Er zijn nu meer vrouwen in print, ja, maar dat betekent niet dat de houding tegenover hen is verbeterd. Seksisme in zijn vele verraderlijke vormen is wijdverbreid in alle industrieën - het is niet specifiek een printprobleem. Maar het zou de verantwoordelijkheid van elke bedrijfstak moeten zijn om voor haar mensen te zorgen en gelijkheid te bevorderen, en ik denk dat de onze veel meer zou kunnen doen.

Evenwichtsoefening: vijf manieren om gendergelijkheid in de grafische industrie te bevorderen

Controleer uw salarisadministratie naast prestatiebeoordelingen. Als mannelijke werknemers meer worden betaald voor hetzelfde werk als hun vrouwelijke collega's, neem dan maatregelen om de salarissen op één lijn te brengen (dit betekent dat vrouwen meer moeten betalen, niet mannen minder).

Zorg ervoor dat alle werknemers dezelfde toegang tot kansen hebben
Als mannelijke werknemers de meeste tijd krijgen met senior executives, aan de slag gaan met de belangrijkste projecten of met de meest waardevolle klanten, komen ze eerder in aanmerking voor promotie dan vrouwen. Implementeer processen om alle werknemers evenveel kans te geven.

Ga in op de balans tussen werk en privé
Vrouwen in alle bedrijfstakken worden vaak buitenspel gezet vanwege de logistiek voor kinderopvang, waarbij bedrijven prioriteit geven aan gezichtstijd boven de bottom line. Dit werkt averechts. Door flexibele werktijden, telewerken en hulp bij kinderopvang aan te bieden, voelen vrouwelijke werknemers zich gewaardeerd, wat op zijn beurt leidt tot meer werkplezier en hogere productiviteit.

Gebruik een zero-tolerance benadering van intimidatie
Er is een duidelijk verschil tussen 'plagerij' op de werkvloer en seksisme. Zorg ervoor dat al het personeel weet waar de lijn is, indien nodig door training. Zorg voor een robuust beleid tegen intimidatie en maak duidelijk dat meldingen serieus worden genomen en zorgvuldig worden behandeld.

Kom in contact met lokale scholen en hogescholen
Bied kansen voor educatieve bezoeken en maak woordvoerders - bij voorkeur vrouwen - beschikbaar voor loopbaanevenementen, waar kan worden benadrukt hoe de industrie evolueert en evolueert.